STÉPHANE MALLARMÉ
[ΤΟΥ ΣΥΝΝΕΦΟΥ ΤΟΥ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΥ ΛΑΒΑ ΟΙ ΑΤΜΟΙ...]
Τοῦ σύννεφου τοῦ φορτωμένου λάβα οἱ ἀτμοὶ
—καὶ βράχια ἀπὸ βασάλτη— ἔχουνε σιγήσει
ἀλλὰ κι ἐκεῖνοι οἱ σκλάβοι ἀντίλαλοι ἔχουν δύσει
καθὼς βαράει σάλπιγγα ὄχι δυνατὴ
ποιὸ τάχα ταφικὸ ναυάγιο (ἐσὺ
τὸ ξέρεις μέν, ἀφρέ, πλὴν ἔχεις πιὰ ξαφρίσει)
στερνὸ μὲς στὰ συντρίμμια ἐχύμηξε νὰ σβήσει
καὶ τὸ κατάρτι του, δές, τὸ ἔχει ξεντυθεῖ
ἢ κι ὅ,τι ὀργίζεται νὰ γίνει θόλοι-θόλοι
χωρὶς φθορὰ χωρὶς βαριὰν ἀπώλεια καὶ ὅλη
ἁπλώνεται ἡ ἄβυσσος κενὴ ὣς νὰ καταλήξει
σὲ κάτασπρο μαλλὶ σὲ πολϊὰ μιὰ κόμη
ποὺ μὲ ἀπληστεία ἀκράτητη πάει νὰ πνίξει
σειρήνας παιδικὰ πλευρά — κι ἐκεῖνα ἀκόμη
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου