PABLO NERUDA
Ο ΨΑΡΑΣ
Με το μακρύ καμάκι του ο γυμνός ψαράς
ορμάει στο ψάρι που ’χει παγιδευτεί στα βράχια
η θάλασσα ο αέρας ο άνθρωπος όλοι είναι ακίνητοι
μπορεί και σαν τα ρόδα του ελέους
ανοίγεται η άκρη του νερού κι εκείνος ανεβαίνει αργά
διατηρώντας σιωπηλά τη σκληρότητα
φαίνεται ότι τα λεπτά ξεδιπλώθηκαν
ένα προς ένα σαν βεντάλια
και η καρδιά του γυμνού ψαρά
ηρέμησε μες στο νερό τους χτύπους της καρδιάς του
αλλά όταν ο βράχος δεν φαινόταν
και το κύμα είχε τη δύναμή του λησμονήσει
στο κέντρο εκείνου του βουβού πλανήτη
αποφορτίστηκε ο κεραυνός του ανθρώπου
ενάντια στην ακίνητη ζωή της πέτρας
και κάρφωσε εκείνος το καμάκι σε ύλη καθαρή
το πληγωμένο ψάρι σπαρτάραγε στο φως
σκληρή σημαία της αδιάφορης θάλασσας
απλώς μια ματωμένη και όλο αλάτια πεταλούδα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου