PABLO NERUDA
ΟΜΕΡΟ ΑΡΣΕ, ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ: ΟΜΗΡΟΣ ΣΦΕΝΔΑΜΗΣ
Από ημέρες διαλείπουσες μέσα
και από σελίδες νυχτερινές
αναδύεται ο Όμηρος με δενδρώδες επώνυμο
και κύριο όνομα ενδοξότατο
και παραμένει έτσι, ξύλο καθαρό
του δάσους και του θρανίου,
όπου η κάθε του φλέβα σαν αχτίδα μελένια
φτιάχνει τον χιτώνα τής ένδοξης καρδιάς,
ενώ ένα στέμμα σιωπηλού τραγουδιστή
του απονέμει τον προσήκοντα φωτοστέφανο δάφνης.
Αδερφέ μου – η κίθαρίς σου η άψογη,
ο μυστικός της ήχος,
ακούγεται κι ας είναι οι χορδές της κρυμμένες:
η μουσική που κουβαλάς
λάμπει, ακτινοβολεί –
εσύ είσαι η ποίηση η αόρατη, εσύ.
Εδώ,
επειδή έχεις ζήσει
τη δική μου ζωή σαν νά ’ταν δική σου,
σου ξαναστέλνω εγώ τώρα
ευχαριστίες, και για τα δώρα
της φιλίας και της διαφάνειας,
και για κείνα τα χρήματα που μού ’χες δώσει,
όταν δεν είχα εγώ ψωμί να φάω, και για το χέρι
που μού ’δινες, όταν χέρια δικά μου δεν υπήρχαν,
αλλά και για κάθε έργο,
όπου αναστήθηκε εμένα η ποίησή μου
χάρη στη δική σου εργώδη γλυκύτητα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου