ΑΓÍΑ

 

STÉPHANE MALLARMÉ

 

ΑΓÍΑ

 

Στὸ παραθύρι ἐκεῖ, ποὺ γράφει τὴ γραμμή του

τὸ σανταλόξυλο, ὅσο ξεχρυσίζει ὣς πέρα,

τὸ γέρικο σπιθοβολώντας βιολετί του

ποὺ κάποτε, παλιά, ἦταν φλάουτο ἢ φλογέρα,

 

τώρα εἶναι ἡ Ἁγία ἡ κάτωχρη καὶ ξεφυλλίζει

ἐκεῖνο τὸ παλιὸ βιβλίο τὸ ἀνοιγμένο

σ᾽ ἕνα μεγαλυνάρϊο ποὺ κελαρύζει

σ᾽ ἑσπερινοὺς καὶ ἀπόδειπνους παλιοὺς σπρωγμένο.

 

Σὲ τούτου ἐδῶ τοῦ ἀρτοφόριου τὸν δίσκο

ποὺ μι᾽ ἅρπα ἀγγελικὴ ζητάει νὰ τὸν πιάσει

καὶ πτήση κάνει δειλινὴ ὁ Ἄγγελος στὸν μίσχο

νὰ πάει, στὴν ὡραία φάλαγγα νὰ φτάσει

 

ἑνὸς λεπτοφυοῦς δακτύλου, δίχως ξύλα

σαντάλου ἢ καὶ βιβλίο, ζυγιάζεται πετώντας

στοῦ φτερωμένου ὀργάνου τ᾽ ἁπλωμένα πτίλα

καὶ τῆς σιωπῆς ὁ μουσουργὸς αὐτὴ ἡ ἴδια ὄντας.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.