ΠΩΣ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΣ ΕΣΥ ΤΗ ΦΗΜΗ...

MARTIALIS

 

ΠΩΣ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΣ ΕΣΥ ΤΗ ΦΗΜΗ...

 

«Πῶς θὰ σχολίαζες ἐσὺ τὴ φήμη αὐτὴ ποὺ θέλει

τοὺς ποιητὲς νὰ μὴ διαβάζονται ἀπ᾽ τοὺς σύγχρονούς τους;»

«Τοῦτα εἶναι, Ρήγουλε, ἤθη καὶ καμώματα τοῦ φθόνου:

πάντα παινεύονται οἱ παλιοί, παραπετιοῦνται οἱ νέοι.

Κι ἔτσι, ἄσπλαχνα τὸν ἴσκιο ἀναζητοῦμε τοῦ Πομπήιου,

καὶ οἱ γέροντες ὑμνοῦν τοῦ Κάτουλλου τὸν ἄθλιο τάφο.

Τὸν Ἔννιο νὰ διαβάζεις προτιμοῦσες, Ρώμη, τότε

ποὺ ζοῦσε καὶ ἦταν σὲ μεγάλη ἀκμὴ ὁ Βιργίλιος Μάρων,

ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν Μαιονίδη ἐγέλασε ἡ ἐποχή του.

Στὸν Μἐνανδρο, τὸν ἐστεμμένο κωμωδό, σπανίως

τὰ θέατρα τοῦ ἐχάρισαν χειροκροτήματα. Ὅσο

γιὰ τὸν Ὀβίδιο, αὐτοῦ μόνο ἡ Κορίννα του κατεῖχε

τὸ μέγεθος τῆς ποίησής του. Ὁπότε ἐσεῖς, βιβλία μου,

καλὰ θὰ κάνετε νὰ μὴ βιαζόσαστε καθόλου,

ἀφοῦ μετὰ τὸν θάνατό μου —λένε—θά ᾽ρθει ἡ δόξα,

κι αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ —ὄχι καὶ καθόλου— δὲν μ᾽ ἐπείγει».

 

5, 10

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.