ΚΛΕΨΙΣΚÍΑ

 

JAVIER SOLOGUREN

 

ΚΛΕΨΙΣΚÍΑ

 

(Ανάμεσα στο νοσταλγικό σούρουπο και τη νύχτα)

 

Με νύχι μακρύ και όλο θλίψη ψάχνω

το ύψος το κάτωχρο κάποιου θηλυκού φυτού·

σαν άνεμος μεμψίμοιρος ψάχνω νά ’βρω

το γυμνό το αταίριαστο, τον άκαιρο ίσκιο και το αδέξιο ομοίωμα,

μια κραυγή μακρινή αποδημητικού πουλιού,

τον πόνο που πιάνει μια εικόνα και πληγώνει τον καθρέφτη της.

 

Λευκό φως περιπλανώμενο κάτω απ’ τ’ ουρανού το κενό,

μικρό ρολόι που ήταν μόνο του, αν εξαιρέσεις ένα δάκρυ,

ώρα οπού ό,τι υπάρχει είναι απλώς ωχρή βιολέτα

ή άγαλμα ολάξαφνο, που το παρασέρνει η μουσική

σ’ ένα μπουκέτο όλο σκοτάδια και βελόνες χιονισμένες.

 

Ώρα οπού ψάχνω για κάτι που δεν είναι δικό σου ή δικό μου –

κι έχω το μάτι κολλημένο πάνω σ’ εκείνο που φεύγει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.