Η ΑΛΛΗ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ

 

JORGE LUIS BORGES

 

Η ΑΛΛΗ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ

 

Ω, πόσα πράγματα! Και ο Λουκανός που κόβει ωραία

τους στίχους, μα και ο άλλος τις προτάσεις που ταιριάζει.

Το τέμενος και η αψίδα. Μέτρα και ρυθμούς που βάζει

να τρέξουν το νερό του Ισλάμ, και από κοντά και η αλέα.

Ταυρομαχίες, πέντε η ώρα που βραδιάζει, και το

τέμπο της μουσικής, της άγριας και λεπτής συνάμα.

Εκεί η καλή παράδοση: στην απραξία τάμα.

Εκεί ’ναι και οι καββαλιστές – στο εβρέικο το γκέτο.

Ο Ραφαήλ ο μεσονύκτιος με τις παννυχίδες

των φιλικών του δείπνων. Το γκονγκόρειο χρυσάφι.

Και οι θησαυροί οι αμύθητοι απ’ των Ινδιών τα εδάφη.

Τα πλοία τα ορθόπλωρα, τ’ ατσάλινα σπαθιά, οι ασπίδες.

Τα τόσα πράγματα και ονόματα, την τόση ανδρεία

μια λέξη μόνο υπάρχει και φωνάζει: Ανδαλουσία.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΟΛΑ ΤΑ ΧΤΕΣ ΜΑΖΙ, ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΟΛΑ ΤΑ ΧΤΕΣ ΜΑΖΙ, ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

 

Ναι, ψιλοπράγματα. Τ’ όνομα του Μουράνια,

και κάποιο χέρι μια κιθάρα να κουρντίζει,

συν μια φωνή, χαμένη πια, να μας θυμίζει

το βράδυ κάποιον άθλο μέσα στην αδράνεια

πες του μπουρδέλου ή της αυλής, μια διαφωνία

με τσακωμό, δυό σίδερα, αν και σκουριασμένα,

και κάποιος τέζα που έμεινε, μου αρκούν εμένα

να φτιάξω εδώ μια ολόκληρη μυθολογία.

Μυθολογία με αίματα σημειωμένη

που τώρα πια είναι χτες. Με πανεπιστημίων

την πάνσοφη ιστορία δεν θά ’βρεις νά ’χει μείον

η μυθική μου που ’ν’ στο τίποτα δεμένη.

Κλωστή το παρελθόν για το παρόν – και φτιάχνει

ιστούς ακαταπαύστως σάμπως να ’ναι αράχνη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ, ΙΙ

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ, ΙΙ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΙΙ

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ, Ι

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ, Ι

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ, ΙΙ

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Η ΜΝΗΣΤΗ

 

RAINER MARIA RILKE

 

Η ΜΝΗΣΤΗ

 

Αγαπημένε, φώναξέ μου. Φώναξέ μου δυνατά!

Και μη μ’ αφήνεις, τη μνηστή σου, στο παράθυρό μου τόσην ώρα

να κάθομαι. Στις γέρικες αλέες με τα πλατάνια τώρα

δεν ξαγρυπνά πια το φεγγάρι, που ’ν’ στη χάση:

Κι εγώ, να ξέρεις, έχω αδειάσει.

 

Μα πια δεν έρχεσαι στο νυχτωμένο σπίτι, να σου φέξω,

μες στη φωνή σου να με κλείσεις και να σε φιλήσω,

γι’ αυτό και πρέπει, με τα χέρια μου από το περβάζι μου έξω

νερό να γίνω εγώ, να τρέξω

του σκοταδιού τους κήπους να ποτίσω.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΛΙΘΩΝ ΚΑΙ ΧΙΛΗΣ ΓΩΝΙΑ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΛΙΘΩΝ ΚΑΙ ΧΙΛΗΣ ΓΩΝΙΑ

 

Από ’δω πόσες πια φορές νά ’χω περάσει;…

Αδύνατον να θυμηθώ τον αριθμό. Πιο πέρα

νομίζω κι απ’ τον Γάγγη ότι είναι εκείνη η ημέρα

ή η εσπέρα που πρωτόρθα. Δεν θα με γελάσει

της τύχης άλλο η αναποδιά. Ήδη με γυρεύει

αυτός ο μαλακός πηλός του παρελθόντος,

που σβήνει χρόνους, την δε τέχνη προσηκόντως

χειρίζεται, μ’ όλο που οιωνούς δεν ερμηνεύει.

Καμιά φορά κρατούσα στο σκοτάδι ξίφος,

μπορεί και ρόδο. Με ενωμένα τα σπαθιά τους

σκιές τα φυλάσσουν τώρα στα κρησφύγετά τους.

Μου μένει μόνο η τέφρα. Τίποτα από το ύφος.

Και δίχως τα όσα πριν υπήρξα προσωπεία

στον θάνατό μου θά ’μαι η λήθη μου η τελεία.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.