ΟΙ ΘΑΜΜΕΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΟΙ ΘΑΜΜΕΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ

 

Έχω ακόμα

εδώ τα χείλη μου επάνω στα δικά σου. Νεκρή,

τελειωμένη εσύ, άντε τέλειωνε!

Ω ελευθερία! Εδώ, σκοτεινά στρυμωγμένοι,

κάτω από το χώμα, με τις πυκνές τις ρίζες ανακατεμένοι,

ζήσαμε, επιζήσαμε, νεκροί, πνιγμένοι, ουδέποτε ελεύθεροι.

Πάντοτε ερωτικά δεμένοι, χωρίς αγάπη, νεκροί·

αναπνέουμε αυτή την κουρασμένη λάσπη, τυφλοί, αδέξιοι,

και παρατείνουμε την ύπαρξή μας, έχοντας γίνει πια χώμα σβησμένο,

χώμα βαρύ και μπερδεμένο, ενώ από πάνω ελεύθερα

την πρωινή τους ελευθερία τραγουδούν φύλλα ολοζώντανα,

σύννεφα περαστικά

κι ένας καθαρός άνεμος που φυσάει και φιλάει άλλα χείλη,

τα χείλη των γυμνών, των αγνών και απαλλαγμένων εραστών.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.