ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

 

Κορίτσι, καρδιά ή χαμόγελο,

κόμπε καυτέ που δένεσαι στη διαδρομή της μέρας,

κάλλος απερίσκεπτο που αγνοεί τον εαυτό του,

και μάτια με γαλάζιο χρώμα ακτινοβόλο που θά ’λεγες ριγεί.

 

Είναι η αθωότητά σου ίδια η θάλασσα όπου ζεις –

τί κρίμα να σου αρπάξουν το μοναδικό νησί της που είναι ακόμα απάτητο.

τί στήθος το δικό σου, γιαλός και αμμουδιά αγαπημένη

που γλιστράει ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα χωρίς μορφή ακόμα.

 

Γενναιόδωρη παρουσία αυτή του κοριτσιού για τον έρωτα,

κορμί γκρεμισμένο ή ξαπλωμένο ή παραλία αφημένη στις αύρες

και στα εύκρατα μάτια που σε κοιτάζουν

και με το άγγιγμά τους ένα γυμνό δροσίζουν πειθήνιο.

 

Ψέματα μην πεις ποτέ, και πάντοτε να συντηρείς

τον αδρανή και αρμονικό σου πυρετό που δεν προβάλλει αντίσταση,

παραλία ή κορμί χρυσό, κορίτσι στην ακτή

είναι ανέκαθεν κοχύλι που κύματα το έχουν φέρει εκεί και αφήσει.

 

Ζήσε, ζήσε σαν την ίδια τη φήμη ότι γεννήθηκες·

τον ήχο της επιβλητικής μητέρας σου άκου·

να είσαι εσύ ο αφρός που μένει έπειτα από εκείνον τον έρωτα,

έπειτα από οτιδήποτε (μα νερό μα μάνα) επισκέπτεται η ακτή αποσυρόμενη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.