ΚΑΤΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΚΑΤΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

 

Κάτι λίγα λόγια στ’ αφτί σου θα σού ’λεγα.

Λίγη είναι η πίστη τού όποιου αβέβαιου ανθρώπου.

Το να ζεις πολύ είναι σκοτεινό, το δε ότι ξαφνικά γνωρίζεις

δεν σημαίνει ότι γνωρίζεις και τον εαυτό σου.

Αλλά κι έτσι πάλι το ίδιο θα έλεγα. Λέω λοιπόν: τα μάτια μου

ξαναλένε ό,τι αντιγράφουν: επαναλαμβάνουν

την ομορφιά σου, το όνομά σου, τον ήχο του ποταμού, το δάσος,

την ψυχή μόνη της.

 

Όλα όσα είδαν τα έχουν. Αυτό λένε τα μάτια.

Και αν απαντούν σε όσους βλέπουν, ποτέ δεν ρωτάνε.

Διότι αν διαδοχικά πάρουν

απ’ το φως το χρώμα, απ’ το χρυσάφι τη λάσπη

και απ’ όλη τη γεύση το φωτεινό της πηγάδι,

δεν έπεται ότι αγνοούν φιλιά ή φήμες ή αρώματα·

έχουν δει μεγάλα δέντρα, σιωπηλά μουρμουρητά,

σβησμένα τζάκια, θράκες, φλέβες, στάχτη,

μα και τη θάλασσα, τη θάλασσα στον βυθό, με τ’ αργά της τ’ αγκάθια,

υπολείμματα όμορφων σωμάτων

που τα υποδέχονται εκ νέου οι παραλίες.

 

Κάτι λίγα λόγια, ενώ κάποιοι μένουν αμίλητοι·

λόγια του ανέμου στα φύλλα, ενώ εγώ φιλάω τα χείλη σου.

Κάτι λίγα λόγια καθαρά, όσο κοιμάμαι γερμένος στο στήθος σου.

Ηχεί το νερό επάνω στην πέτρα. Ενώ γαλήνιος εγώ

είμαι ήδη νεκρός.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.