Ω ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΒΙΛΒΙΛΙΔΑΣ

 

MARTIALIS

 

Ω ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΒΙΛΒΙΛΙΔΑΣ

 

Ὦ συμπολίτες μου τῆς ὀρεινῆς τῆς Βιλβιλίδας

ποὺ τήνε ζώνει μὲ τ᾽ ἀκάθεκτα νερά του ὁ Σάλων,

νὰ αἰσθάνεστε ἄραγε χαρὰ γιὰ τὸν συμπατριώτη

ποὺ ὡς ποιητὴς δαφνόκλαρα τῆς δόξας ἔχει δρέψει;

Ἐγὼ εἶμαι φήμη γιὰ ὅλους σας καὶ σέμνωμα δικό σας,

καὶ ἀναγνωρίζεται μὲ τ᾽ ὄμομά μου τ᾽ ὄνομά σας.

Καὶ δὲν ὀφείλει πιὸ πολλὰ στὸν Κάτουλλο ἡ Βερόνα,

κι ἐμένα θά ᾽θελε ἀσφαλῶς δικό της νά ᾽μαι τέκνο.

Τριάντα τέσσερα περάσαν ἤδη καλοκαίρια

ποὺ θυσιάζετε στὴ Δήμητρα χωρὶς ἐμένα.

ΚΙ ὅσο βολτάριζα στὰ τείχη τῆς ὡραίας Ρώμης,

τὸ ἰταλικὸ βασίλειο μοῦ ᾽κανε τὴν κόμη γκρίζα.

Ἂν εἶναι νὰ μὲ ὑποδεχτεῖτε μ᾽ αἴσθημα φιλίας,

νὰ μοῦ τὸ πεῖτε, κι ἔφτασα! Ἄν, πάλι, ὄχι, πεῖτε το μου

εὐθὺς σὰν φτάσω, ὁπότε πίσω ἐγὼ γυρνῶ στὴ Ρώμη.

 

10, 103

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.