ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ

 

LUIS CARDOZA Y ARAGÓN

 

ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ

 

Γύρισα σπίτι ανάμεσα σε πυροβολισμούς και εξαπατημένα πλήθη

τυφλά στην καταιγίδα τους, λαέ μου αγαπημένε.

Τί τραγικό και τί σκληρό, και πόσο στ’ αλήθεια ωμό το πεπρωμένο μας

να οργώνεις σώος τη θάλασσα και να σε πενθεί με θρήνους το φως.

 

Σωματική ταραχή, που μπορούσα να την αγγίξω

σαν πονόδοντο εντοπισμένον στην ψυχή,

το σώμα μου ήταν κορεσμένο: έγνοια που ήταν ναυτία,

μεταξύ βεβαιότητας και αμφιβολίας για την αυριανή σου αλήθεια.

 

Είμαι ο λαός μου ο τυφλός με τα μάτια του ορθάνοιχτα.

Ο φωτεινός λαός μου ο λασπωμένος από ίσκιους.

Η πραγματικότητα και το όνειρο, η ρίζα και το αστέρι.

Η κιθάρα που σπέρνει της αυγής τον σπόρο.

 

Το ίδιο με πλήγωσαν ο λαβωμένος και η σφαίρα.

Η μέρα σου ύψωνε τους ψηλούς της άσπρους πύργους

κατάφωτους και λαμπερούς, ω ρωμαλέε εσύ λαέ μου,

όποτε εισέβαλλε εντός μου η νύχτα σου έχοντας μόνο κολοβωμένες πυραμίδες.

 

Είμαι η κιθάρα απλώς που τραγουδάει με τον λαό της.

Ανάσα εγώ του πηλού του και η φωνή μου δικιά του.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.