JOSÉ PARILLA
ΜΩΡΟ ΜΟΥ
Μωρό μου είμαστε γυμνοί
σχεδόν
και το στόμα σου και η γλώσσα σου είναι /σαν και τούτον τον αέρα
που με το χέρι μου τον έχω στις μασχάλες σου τσακώσει,
μωρό μου με τα πουράκια τούς μηρούς σου
τη μικρή ζωγραφισμένη κοιλίτσα
τα φιλιά που τό ’χουνε σκάσει απ’ τον καπνό
που εσύ ρούφαγες
ενώ εγώ νιώθω έναν πόνο
/ στο κεφάλι
ένα μηχανιστικό φεγγάρι
έναν έρωτα ραχιαίο για πυκνές τζούρες
και χάλκινο για ν’ αγαπάς εσύ το φύλο σου
τώρα
τη διάθεσή σου μάτια αντιβράχιο
και σε ποθώ στις τέσσερις και μισή / ξημερώματα
στη μεσαυλή των ποδιών μου
όντας μαζί μου
και σ’ αγαπώ για της αυγής την κουμπότρυπα
μέσ’ απ’ την ανάμνηση κάποιου αγγέλου / ετοιμόγεννου
μέσ’ απ’ τη θέρμη σου σαν τρένο σαν τραπουλόχαρτα
μέσ’ απ’ την αμφιβολία το σχόλασμα
και μέσ’ απ’ το πρόσωπό σου ακόμα και
με το στόμα μου στο στόμα σου στο στόμα του φύλου σου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου