PIERRE REVERDY
Ο ΜΟΛΟΣ
Τ’ αστέρια είναι πίσω από τον τοίχο
Μέσα σκιρτάει μια καρδιά που θά ’θελε να φύγει
Αγαπάει τη στιγμή που περνάει
Από το ζόρισμα έχει αποκάμει η μνήμη σου
Ν’ ακούει πτώματα θορύβων
Μες στη σιωπή
Τίποτα δεν ζει
Στο βάθος του νερού αιχμαλωτίζεται η εικόνα
Στην άκρη τ’ ουρανού σημαίνει μια καμπάνα
Της βάρκας το πανάκι είναι κομμάτι που αποσπάται απ’ το λιμάνι
Μένεις εκεί
Κοιτάζεις ό,τι φεύγει
Κάποιος τραγουδάει και δεν τον καταλαβαίνεις
Η φωνή έρχεται από πολύ ψηλά
Ο άνθρωπος έρχεται από πολύ μακριά
Θά ’θελες ν’ ανασάνεις έστω και με το ζόρι
Και ο άλλος θ’ ανάσαινε τον ουρανό ολόκληρον με μιαν ανάσα μόνο
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου