ΜΕΤΡΙΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ

 

PIERRE REVERDY

 

ΜΕΤΡΙΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ

 

Το τρένο σφυρίζει και αναχωρεί εκ νέου μες στον καπνό που λειώνει χαμηλά στον ουρανό.

Πρόκειται για μακρό κονβόι δακρύων και σε κάθε αποβάθρα όπου μισεύει και πάλι ο κόσμος χέρια κουνάνε συνέχεια μαντήλια. Εκείνος όμως εκεί είναι μόνος του και τα γυαλιά του θαμπώνουνε απ’ τα δάκρυα άλλων ή απ’ τη βροχή που μαστιγώνει το τζάμι όπου πάει και κολλάει τη μύτη του. Δεν έχει αφήσει κανέναν πίσω του και κανείς δεν θα τον περιμένει στο σταθμό που θ’ αποβιβαστεί.

Εξ άλλου δεν διηγείται τα ταξίδια του, ούτε ξέρει να περιγράψει τις χώρες που έχει δει. Μπορεί μάλιστα και να μην έχει δει τίποτα, και όταν τον κοιτάζεις, από φόβο μην τον ρωτήσεις τίποτα, κατεβάζει τα μάτια ή τα σηκώνει προς τον ουρανό όπου και λειώνουν άλλα σύννεφα. Όταν φτάνει στον προορισμό του, χωρίς έκφραση χαράς ή ανυπομονησίας, φεύγει μόνος του, μέσα στη νύχτα, και, κάτω από τα μπεκ του γκαζιού, που κατά διαστήματα τον φωτίζουν, τον βλέπεις να εξαφανίζεται με τη βαλιτσούλα του ανά χείρας. Είναι μόνος, πιστεύεται ότι είναι μόνος. Τον ακολουθεί ωστόσο κάτι ή μάλλον κάποιος μες στο αλλόκοτο σχήμα του ίσκιου του.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.