PIERRE REVERDY
ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ
Στη γωνιά εκεί που βρίσκεται κουλουριασμένη
Θλίψη ή κενό
Όλο γυρνάει ο άνεμος
Ακούγεται μια κραυγή
Κανείς δεν θέλησε να παραπονεθεί
Αλλά η λάμπα μόλις τώρα έσβησε
Και δίχως τον παραμικρό θόρυβο περνάει
Κάποιο χέρι υπόθερμο
Επάνω από τα βλέφαρά σου
Όπου ρίχνει το βάρος της όλη η τελειωμένη μέρα
Τα πάντα υψώνονται
Και μες στον κόσμο που βιάζεται
Τα πράγματα ανακατεύονται με τη νύχτα
Με το σχήμα που είχα επιλέξει
Αν όμως το φως
Ξαναζούσε με τον ίδιο τρόπο που ξυπνάμε
Θά ’μενε μες στ’ αφτί μου
Η εύθυμη φωνή που με είχε
–Γυρνώντας την παραμονή– ακολουθήσει καταπόδι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου