CÉSAR FERNÁNDEZ MORENO
ΑΠΟΣΥΡΜΕΝΗ ΖΩΗ
καθισμένος στου σπιτιού μου το κατώφλι
τί σημαντικό που είναι το πεζοδρόμιο από μπροστά
πράγματα που χτίζει ο άνθρωπος για να τα κρύβει
την αδιαφορία της γης
τον επίπεδο τοίχο σαν το τέλος του κόσμου
τα τούβλα που παραγγέλθηκαν και ασπρίστηκαν
τα παράθυρα όπου προβάλλει το σούρουπο
και από πάνω κάτι γλυκά που άρεσαν στον ουρανό
ο δε ουρανός γραπώνει τα σύννεφα
και ο γάτος τις μύγες
και τα αθάνατα ρούχα στεγνώνουν στο βάθος
όπου ένα κοτόπουλο πηδάει ραμφίζοντας το κενό
και η μέλισσα που μπαίνει με βόμβο γαλήνιο
και ο θάνατος που κάνει σπονδές χωρίς κακία στην καρδιά μου
και το αποφασιστικό επιχείρημα
της βροχής
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου