JUAN CALZADILLA
Η ΚΑΘΑΡΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ
Υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν καλύτερα, αν ο ομιλών κρατούσε στο χέρι μαχαίρι. Το εν λόγω όργανο ξέρει πώς να επικοινωνεί κοφτά και τέλεια με τις λέξεις. Αν όμως πρέπει να χτυπήσουμε στο τραπέζι κάτι πιο βαρύ από τη γροθιά, δεν χωράει αμφιβολία ότι η λέξη που βγαίνει από τη λάμα του, λες και είχε εκκολαφθεί εκεί, θα ήταν αποτελεσματικότερη. Με τον τρόπο αυτόν έχω φωνάξει εγώ τα φριχτότερα λόγια. Σκεφτόμουν μάλιστα ότι δεν θα κατάφερνα να τα πω αν δεν συνόδευα τη χειρονομία με κάτι που διέθετε αρκετή συνοχή, όπως το τριαντάφυλλο φέρ’ ειπείν ή το σιδερένιο δοκάρι. Πλην όμως θα ικανοποιούσε άραγε κάτι τέτοιο τη δίψα για εκδίκηση; Όχι, γι’ αυτό και έψαχνα για κάτι αληθινότερο ως εφέ. Διότι με ενοχλούσε ακόμα το συναίσθημα. Ο προορισμός μου εμένα ήταν αυτός του ποιητή. Αποδέχθηκα, κατ’ αρχήν, τούτον τον τρόπο δράσης ως μέθοδο παρόμοια με αυτή που διδάσκεται στα σχολεία. Κατόπιν πέρασα από την ποίηση στα γεγονότα. Στην πραγματικότητα το έβρισκα αρκετά διαστροφικό να μην περπατάω οπλισμένος με πιστόλι. Ωσπού και κάποια στιγμή άρχισα να ρίχνω στο πλήθος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου