Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

 

PIERRE REVERDY

 

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

 

Πρόκειται γιὰ καταπληκτικὴ χίμαιρα. Τὸ κεφάλι, ψηλότερα ἀπὸ τοῦτο τὸν ὄροφο, ἔχει πάρει θέση ἀνάμεσα στὰ δύο συρματόσκοινα, σφηνώνεται καὶ παραμένει ἀκράδαντο· δὲν σαλεύει τίποτα.

Τὸ ἄγνωστο κεφάλι μιλάει καὶ δὲν καταλαβαίνω λέξη, δὲν πιάνω τὸν παραμικρὸ ἦχο — κάτω στὴ γῆ. Εἶμαι πάντα στὸ πεζοδρόμιο ἀπὸ ἀπέναντι καὶ κοιτάω· κοιτάω τὶς λέξεις ποὺ κουβαλάει ὁ ἄνεμος· τὶς λέξεις ποὺ θὰ πάει νὰ τὶς πετάξει μακρύτερα. Τὸ κεφάλι μιλάει καὶ δὲν ἀκούω τίποτα, ὁ ἄνεμος σκορπίζει τὰ πάντα.

Ὦ μεγάλε ἄνεμε, χλευαστὴ ἢ πένθιμε ἄνεμε μεγάλε, τὸν ἔχω εὐχηθεῖ τὸν θάνατό σου. Καὶ χάνω τὸ καπέλο μου, κι αὐτὸ μοῦ τό ᾽χεις πάρει. Τίποτ᾽ ἄλλο δὲν ἔχω ἐγώ· τὸ σκληρό μου μίσος κρατάει ὡστόσο πολὺ περισσότερο, φεῦ, ἀπ᾽ ὅσο κρατᾶς ἐσὺ ὁ ἴδιος.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.