Ο ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΣΑΡ ΜΟΡΟ

 

CÉSAR MORO

 

Ο ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΣΑΡ ΜΟΡΟ

 

Σκόρπισέ με στη βροχή ή στην καπνούρα των χειμάρρων που περνούν

Στο περιθώριο της νύχτας όπου βλεπόμαστε πίσω απ’ το τρεχαλητό των σύννεφων

Όπως εμφανίζονται στα μάτια των εραστών που βγαίνουν

Απ’ τα πανίσχυρα και όλο πύργους όλο αίμα και όλο παγωμάρα κάστρα

Να βάψουνε τον πάγο και να σκίσουνε στα δυο το άλμα των καθυστερημένων επανακάμψεων

 

Ο φίλος μου ο Βασιλιάς με πλησιάζει στον βασιλικό μα και πραγματικό του τάφο

Εκεί που ο Βάγκνερ φρουρεί την πύλη με την άκρα πίστη

Του σκύλου που ροκανίζει το κόκαλο της δόξας

Ενώ βροχές διαλείπουσες και πανηγυρικώς ολέθριες

Διαβρώνουνε το χτένισμα του εναέριου τραμ των υποτροπιαζόντων ιπποκάμπων

Και όποιες ανθρωποκτονίες διέρχονται από των βρικολάκων την υπέροχη ταράτσα

Στο επίσημο δάσος το σαρκοφάγο και ασφαλτοστρωμένο

Εκεί που οι σπάνιοι περαστικοί μεθάνε έχοντας τα μάτια ορθάνοιχτα

Κάτω από μεγάλους καταπέλτες και ελεφάντινες κεφαλές πολιορκητικών κριών

Και κρεμαστοί κατά το γούστο της Βαβυλώνας ή του Τραστέβερε

Το ποτάμι που στεφανώνει την επίγεια εμφάνισή σου καθώς βγήκες από μάνα μέσα

Σαν αστραπή  ορμάει μανιασμένο πάνω στ’ απομεινάρια της ημέρας

Παραπλανητικός συνωστισμός μεταλλίων σφουγγαριών αρκεβουζίων

Ταύρος φτερωτός με σημαίνουσα ευθυμία δαγκώνει το στήθος ή τον τρούλο

Κάποιου ναού που αναδύεται από το εξωφρενικό της μέρας φως ανάμεσα στα πανάλαφρα σαπιόκλαδα της δασικής εκατόμβης

 

Σκόρπισέ με στην πτήση των αποδημητικών αλόγων

Στις προσχώσεις της σκουριάς που στεφανώνει το μακρόβιο ηφαίστειο της ημέρας

Στο αποτρόπαιο όραμα που στοιχειώνει τον άνθρωπο καθώς πλησιάζει η πλέον καταπληκτική της μεσημβρίας ώρα

Όταν οι φλογερές χορεύτριες είν’ έτοιμες για τον αποκεφαλισμό τους

Και ο άντρας ωχριώντας στην τρομακτική υποψία της οριστικής εμφάνισης προβάλλει ανάμεσα στα δόντια του τον ευανάγνωστο χρησμό που ευθύς αμέσως έπεται:

 

Σουγιάς επάνω από καζάνι περνάει μέσ’ από μια βούρτσα με γουρουνότριχες φτιαγμένη υπεραισθητών διαστάσεων· όταν πλησιάζει η μέρα, οι τρίχες μακραίνουν ίσαμε ν’ αγγίξουν το λυκόφως· όταν πλησιάζει η νύχτα, οι τρίχες μετατρέπονται σε χωριάτικο σεμνό γαλατάδικο. Πάνω απ’ τον σουγιά πετάει ένα γεράκι και καταβροχθίζει κάποιο αίνιγμα που έχει τη μορφή συμπυκνωμένου ατμού· ενίοτε είναι καλάθι γεμάτο μάτια ζώων και ερωτικών επιστολών – γεμάτες όλες τους μ’ ένα και μόνο ένα γράμμα· άλλοτε πάλι κάποιος σκύλος φιλόπονος καταπίνει παραπήγματα φωτισμένα εκ των ένδον. Το περιβάλλον σκότος δύναται να ερμηνευθεί ως απουσία στοχασμού που προκαλείται απ’ την αόρατη εγγύτητα υπόγειου νερόλακκου κατοικούμενου από χελώνες πρώτου μεγέθους.

 

Ο άνεμος υψώνεται επάνω από τον τάφο τον βασιλικό

Ο Λουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας ξυπνάει στα χαλάσματα του κόσμου

Και βγαίνει να μ’ επισκεφθεί περνώντας μέσ’ από το κυκλοφερόμενο δάσος

Μια τίγρη ετοιμοθάνατη

Τα δέντρα ξαναγίνονται σπόροι, το δε δάσος εξαφανίζεται

Σκεπασμένο ολόκληρο από ομίχλη έρπουσα

Μυριάδες έντομα τώρα κουφαίνουν τον αέρα ελεύθερα

Στο διάβα των δύο πι’ όμορφων τίγρεων του κόσμου

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.