ΠΑΝΤΟΤΕ

 

LUIS CARDOΖA Y ARAGÓN

 

ΠΑΝΤΟΤΕ

 

Όλη μου σχεδόν τη ζωή την έχω ζήσει μακριά από τους ουρανούς μου.

Τα πόδια μου είναι όμως σημειωμένα στους κώδικες,

στη βαθιά φωνή του λαού μου.

Περπατάω στη θάλασσα και στα σύννεφα που με κουβάλησαν:

είναι η στεριά η δική μου.

Ποιός μπορεί να μου την πάρει;

Όταν λέω ότι είμαι μόνος είναι επειδή δεν είμαι στην αγορά του δήμου

αλλά μες στον καθένα σας,

σαν και του ροδιού τους κόκκους.

Θα μπορούσατε να με θάψετε στη φωνή του κάθε παιδιού

Αρκεί να έχει πόδια γυμνά και νά ’χει δει τα ηφαίστεια.

Τα μάτια μου ανοίγουν πάντοτε με το πρώτο-πρώτο φως,

και όταν τα κλείνω, πέφτει πάντοτε πάνω μου η σκιά των παιδικών μου χρόνων.

Και όλα τούτα που έχω ζήσει,

αναρωτιέμαι, όλο το νερό που γλίστρησε μέσα από τα δάχτυλά μου,

όλοι οι χοροί, δεν είναι άραγε όνειρο;

Δεν είχα χρόνο για όνειρα, φίλοι μου.

Είχα ίσα-ίσα απλώς για να πεθάνω.

Δεν μπορώ να αποκρυπτογραφήσω το σύμβολο –

δεν είναι γλώσσα το σύμβολο.

Είμαι τόσο κοντά, που δεν με βλέπεις

μέσα στων νεκρών τις στάχτες

και στα χέρια των μελλοντικών παιδιών.

Ακράδαντα Γουατεμαλτέκος,

δεν χρειάζεται να θυμάμαι, αρκεί να με νιώθω.

Το όνειρο δεν έχει φωνήεντα,

έχει όμως φλόγες και άφωνα τύμπανα,

και οι ίδιες φωτιές

καίνε πάνω στις ίδιες κορυφές.

... Αρκεί να έχει πόδια γυμνά και νά ’χει δει τα ηφαίστεια.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.