ΤΟ ΣΑΛΙΟ ΣΟΥ ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ

 

ANTONIO GAMERO

 

ΤΟ ΣΑΛΙΟ ΣΟΥ ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ

 

Σε τούτο τον αστερισμό των κραυγών

και σ’ αυτό το πηγαινέλα ανθρώπειων και συγκεχυμένων κυμάτων,

εγώ το καθαρό ρεύμα γυρεύω του σάλιου σου

– αλοιφή αστραφτερή από λέξεις και γέλια.

Βγάζω το πουκάμισο, τον φόβο και τα παπούτσια μου

και ανεβαίνω σκαλιά όλο αέρα και τίποτα,

να μπω ως επιδρομέας και να ξεφλουδίσω

της ελπίδας τη γυμνή αλήθεια.

Βομβαρδίζω τη νύχτα συνεχώς

με τους γεμάτους πυγολαμπίδες δισταγμούς μου

και τα χέρια μου φτάνουν υποβρυχίως

να κάνουν σαμποτάζ στων ποδιών σου την κόκκινη λάμψη.

 

Απαράσκευος γυρεύω το σάλιο σου –

και για να μην σπαταλιέται άσκοπα

σε τούτο το μεγάλο κενό όπου όλα χάνονται

και για να νοτιστεί το χώμα

όπου η χλόη και το χελιδόνι

αδελφώνονται με δίψα μπρος στον θάνατο.

Ψάχνω σάλιο με γεύση μέντας

για να χτυπήσω κεφάλια

βγαλμένα απ’ τα κορμιά των παιδιών

και για να ταΐσω τα κύτταρα

όσων λεπρών ζητάνε άσυλο.

Ν’ ανοίξουνε τα μάτια των νεογέννητων γατιών

κάτω από τους θρήνους του ακυβέρνητου ήλιου

και να ξεκολλήσουν τα γραμματόσημα

των λογοκριμένων επιστολών που λαμβάνω

από μπερδεμένα και μακρινά λιμάνια.

 

Ξέρω ότι όλοι οι εραστές ήρθαν

να φιλήσουν τη ροδαλή ουλή των χειλιών σου

και στύψουν το χυμό που έχουνε τα ώριμά σου μοσχολέμονα:

να σου πληγώσουν τη σάρκα και να σου κάψουν τα χέρια.

Εγώ όμως ήρθα απλώς αναζητώντας το σάλιο σου·

το σάλιο σου που χρησιμεύει μόνο για τον λαμπικάρισμα μετάλλων,

το σάλιο σου που σβήνει την κούραση των μελών μου,

το σάλιο σου που πνίγει την κακία των γραιών,

το σάλιο σου που πλένει του Θεού το πουκάμισο,

το σάλιο σου που μαλακώνει τις συνειδήσεις,

το σάλιο σου που ανοίγει τρύπες στις πέτρες,

το σάλιο σου που είναι εύθραυστο την ώρα που αγκαλιαζόμαστε,

το σάλιο σου που είναι αίμα ευωδιαστό, άχρωμο,

το σάλιο σου που είναι σπορά αγίων και προφητών,

το σάλιο σου που είναι αλάτι και αγίασμα

για να αναζωπυρώνει την οργή του διαβόλου.

Όλοι οι εραστές ήρθαν ζητώντας τη σάρκα σου·

εγώ, αντίθετα, πνέω τα λοίσθια γυρεύοντας το σάλιο σου

για να εμβολιάσω τούτο ’δω  το άρρωστο ζώο

που κουβαλάω φυλακισμένο μέσ’ απ’ το πουκάμισό μου.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.