ROSAMEL DEL VALLE
ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
Ξαπλωμένη σε αμμουδιές νοητικές, ώρα αόρατη
Στολισμένη με τρόμους, με μυστικά, με πράσινες από τη χαραυγή σελίδες.
Ανάμεσα σε αφρούς του σώματος, σε συνεχή εργασία και όταν ακόμα κλείνει η νύχτα,
Πηγαίνοντας ψαχουλευτά ανάμεσα στις αχνές φλόγες που βγαίνουν απ’ ό,τι ποτέ δεν ξεχνιέται.
Ζώο γλυκό με φορέματα διακριτικά και ενσωματωμένα στο όνειρο,
Των κυμάτων ιδιοκτήτης, βυθισμένων δασών, κοραλλιοπωλείων,
Σχεδόν πάντοτε έτοιμο να πεθάνει επάνω στο ποιητικό του ανθρώπου στήθος,
Με κλίση τέτοια προς την αγάπη, που φτάνεις να νιώθεις στα γόνατά του περιστέρια.
Μου φαίνεται πως αναγνωρίζω τον αέρα που κουβαλάει τούτα τα κύματα, τον θόρυβο αυτόν από ξύλα.
Όνειρα χτισμένα στο χείλος κάτι φύλλων που ξέρουν να χαμογελούν,
Ανάμεσα σε ζώα και έντομα, ανάμεσα σε κολυμβητές στη στεριά,
Κοντά στην άβυσσο όπου κοιμούνται οι δολοφονημένοι άγγελοι.
Ανάμεσα σε κλίματα νοητικά, χρόνος αόρατος,
Που κατέχει τα μηνύματά μου, τις δοκιμασίες μου, τις επιθυμίες μου στα αγκάθια.
Χωρίς ουράνιους συναγερμούς, χωρίς τη λευκή οσμή, τη λευκότητα των νόμων.
Πρόθυμος στα καλέσματα, στις νυχτερινές εμπειρίες,
Προς τον τρόμο των χεριών που άδειασαν επάνω στ’ αντικείμενα,
Κατά την ξαφνική φυγή των τεφρών μελισσών προς τα όνειρα τα απολωλότα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου