ΔΙΧΤΥ ΑΠΟ ΑΣΤΕΡΙΑ

 

PIERRE REVERDY

 

ΔΙΧΤΥ ΑΠΟ ΑΣΤΕΡΙΑ

 

Το μοναδικό κλειδί του ουρανού ανάμεσα σε τούτα τ’ άσπρα βράχια

Είναι ο αετός

Όταν το σιδερένιο λεπίδι κόβει το κύμα στα δύο

Το χέρι μου γράφει τ’ όνομά σου στον έρημο καθρέφτη

Έν’ άβουλο καράβι πλέει κατά τα μάτια σου

Οι ηλιαχτίδες πέφτουνε βαριές-βαριές πλεξούδες

Στο χείλος του λευκού πρωινού

Και πάνω στην άμμο την ψιλή πατημασιές απελπισμένες

Γυρνάνε προς όλους τους ανέμους

Η σιωπηλή σκιά είναι υγρή

Γύρω απ’ τον ορίζοντα και κάτω από τους μαύρους βράχους

Όπου το ψάρι το ετοιμοθάνατο παίζει το τελευταίο του χαρτί

Της ελπίδας η άσπρη πλευρά

Στη γλυκιά και συγκινητική αυλακιά του πλεούμενου

Ακολουθεί το ενωτικό σημείο των ηπείρων

Στο κουδούνι από απέραντο γαλάζιο μέσα ένα μαργαριτάρι άδειο

Σημαίνει μεσημέρι στο παλλόμενο μέταλλο

Όλα τα πιο αδηφάγα στόματα σωπαίνουν στο ίδιο σινιάλο

Όταν ανοίγει ο δρόμος και εμψυχώνεται

Στις χορευτικές ανταύγειες του φανού

Ο δρόμος που σέρνεται και λάμπει

Ο μυστικός ο δρόμος ο γεμάτος αντίλαλους

Αστραπές φαναριών και αστέρια

Ή σχήματα μες στους υδρατμούς

Πάνω στα πνιγμένα κεφάλια δίχως ύπνο και δίχως μυστήριο

Των αστεριών τ’ αποκολλημένα κεφάλια χωρίς φωτοστέφανο

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.