ROSAMEL DEL VALLE
ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΛΙΜΑΚΑ
Χωρισμένη στα κύματα των πριν απ’ την αυγή πεσμένων σκοταδιών
Μπαίνει σε όλους τους χώρους που ανακαλύπτει για τον εαυτό της.
Τα πιεσμένα λάδια, πιστά στην αφύπνιση, γλιστρούν, ολισθαίνουν,
Καθώς και η σπίθα που έχασε μέσα στη νύχτα το μάτι της.
Μύθοι ανέκαθεν απορροφημένοι στον εαυτό τους, ανέκαθεν σε μονοπάτια σαν σκάλες
Πυρπολούνται στου απροσδόκητου αέρα το μαύρο λουλούδι.
Τεντωμένες από ύπνο αργόσυρτο
Βγαίνουν σάμπως από την ανέφικτη ύπαρξη σβησμένων γλωσσών.
Όχι μακριά από το κεφάλι της, σε μιαν άκρη με χιόνια,
Και απλώνει η γραφή της ημέρας το δέρμα της από φύκια που συνεχώς μουρμουρίζουν
Και αιμορραγεί στο κάτω μέρος τούτης εδώ της σελίδας
Που όταν ξυπνήσει θα είναι πεθαμένη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου