MAX JACOB
ΠΑΝΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ ΠΡΟΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΑΣ ΤΟΥ
Στὴ σκοτεινὴ προκυμαία, σὲ διάταξη τριγωνικὴ μὲ πυργίσκους, μὲ τὰ μαλλιά του ἀνορθωμένα σὰν πλατανόδεντρα ὁ χειμώνας, σκελετοὶ πάρα πολὺ ὄμορφοι στὴν ἀπὸ μέσα μεριὰ τοῦ οὐράνιου μηνίσκου. Στὸ πανδοχεῖο ζοῦσε μαζί μας μιὰ γυναίκα ὄμορφη, ἀλλὰ ἄχαρη, ἀνάλατη, ποὺ ἔκρυβε τὰ μαλλιά της κάτω ἀπὸ περούκα ἢ χρησιμοποιώντας μαῦρο σατέν. Μιὰ μέρα, ἐπάνω στὸν γρανίτη, μοῦ ἐμφανίστηκε μὲ τὸν ἥλιο τῆς θάλασσας στὸ ντάλα μεσημέρι: πολὺ μεγάλη —σὰν βράχος σὲ κόχη— ἔβαλε τὸ πουκάμισό της, εἶδα ὅτι ἦταν ἄντρας καὶ τοῦ τὸ εἶπα. Τὴ νύχτα σὰν σὲ κάτι ὅμοιο μὲ λονδρέζικη ἀποβάθρα ἦρθε ἡ τιμωρία μου: ν᾽ ἀποφύγω τὸ χτύπημα τοῦ μαχαιριοῦ στὸ πρόσωπο! νὰ μοῦ σακατευτεῖ ὁ ἀντίχειρας! ν᾽ ἀπαντήσω μ᾽ ἕνα μαχαιράκι στὸ στῆθος στὸ ὕψος τῆς ὠμοπλάτης. Ὁ Ἑρμαφρόδιτος δὲν ἔπεσε νεκρός. Βοήθεια! βοήθεια! Ἔρχεται ἡ βοήθεια, φτάνει... κάτι ἄνθρωποι, ξερωγώ, ἡ μητέρα μου! καὶ ξαναβλέπω τὸ δωμάτιο τοῦ πανδοχείου χωρὶς κλειδαριὰ στὶς πόρτες: ὑπῆρχαν, σ᾽ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, κάτι μικροὶ γάντζοι, ἀλλὰ ὁποία κακεντρέχεια ἀπέναντι στὸν Ἑρμαφρόδιτο: ἕνα ἄνοιγμα τῆς σοφίτας, ἕνα ἄσπρο παντζούρι ξεμαντάλωτο καὶ ὁ ἑρμαφρόδιτος κατεβαίνει ἀπὸ ἐκεῖ.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου