ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕ ΑΛΛΟΥ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 

MAX JACOB

 

ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕ ΑΛΛΟΥ Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 

Ἡ περιπέτεια εἶναι γνωστὴ μόνο σ᾽ ἐμένα καὶ σὲ κάποιους φίλους. Ἡ νεαρὰ ὕπανδρος κυρία Ντὲ Ξ... ζοῦσε σ᾽ ἕναν πύργο στὸ ποτάμι, ἕξι χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Μιὰ μέρα ἡ κυρία Ντὲ Ξ..., κατηγορηθεῖσα δικαίως ἢ ἀδίκως ἀπὸ τὸν συζυγό της γιὰ μοιχεία, σκοτώθηκε. Σ᾽ ἕνα παρεκκλήσι, στὰ γουβώματα τῶν βράχων τῆς πόλης, ἔγινε ἡ ἐπικήδεια τελετή. Τὸ λιμάνι φτιάχνει γεωμετρικὰ σχήματα μὲ τὰ αἰωνόβια δέντρα στὸ βάθεμα μιᾶς κοιλάδας. Ἕνα τρικάταρτο καράβι περίμενε τὴ νεκρὴ γιὰ νὰ τὴ μεταφέρει στὸ κοιμητήριο τοῦ πύργου. Οἱ ἱερεῖς, μουρτζούφληδες καὶ βιαστικοί, μαζὶ μὲ κάτι κυρίες τῆς ὑψηλῆς κοινωνίας παρέλασαν στοὺς πρόποδες ἑνὸς βραχώδους βουνοῦ καὶ μπροστὰ ἀπὸ τὸ τρικάταρτο πλεούμενο. Κάτι λίγοι περίεργοι συνέδραμαν στὴν ἐπιβίβαση τοῦ φέρετρου πού, ἀκουμπισμένο στὸ γρασίδι, τὸ παράστεκαν κάμποσες ἐπισήμως πενθοφοροῦσες κυρίες. Ἐντελῶς ἀναπάντεχα ἐμφανίστηκε ἐκεῖ κάποιος ἄνδρας χωρὶς καπέλο καὶ μὲ ὄψη ρομαντικὴ κραδαίνοντας ἕνα μαῦρο μενταγιόν. Σήκωσε δὲ τὰ χέρια του ὅσο πιὸ ψηλὰ γινότανε καὶ εἶπε: «Ἐξαπατήθηκα». Κι ἐμένα μοῦ φάνηκε τότε σὰν νά ᾽χε ἀνοίξει τὸ φέρετρο, ὁ δὲ ρομαντικὸς ἄνδρας ἦταν ὁ σύζυγος, ἀρκετὰ ἀσχημομούρης παρὰ τὴν μακριὰ κόμη καὶ τὴν ὡσαύτως μακριὰ γενειάδα του. Ἐκείνη εἶχε ὄψη ἐπιπόλαιης Ἀγγλίδας, ὁ θάνατος δὲ δὲν τὴν εἶχε, σημειωτέον, ὀμορφύνει καθόλου. Καὶ αὐτὴν ἀκόμα τὴ στιγμὴ φάνηκε ὅτι ὁ θεωρούμενος ὡς ἔνοχος ὅλου αὐτοῦ τοῦ δράματος, ἄτομο ποὺ εἶχε —ἐν παρόδῳ εἰρήσθω— μείνει μετεξεταστέος στὸ Λύκειο καὶ ποὺ ἔπρεπε νὰ δώσει μιὰ διάλεξη στοὺς μαθητές, δὲν νοιάστηκε οὔτε στιγμὴ γιὰ τὴ νεκρή, ποὺ τὴν εἶχε ἢ καὶ δὲν τὴν εἶχε ἀγαπήσει, ὅπως ἐπίσης έφάνηκε ὅτι εἶχε πιεῖ τόσο πολύ, ποὺ ἔπρεπε νὰ τόνε πᾶνε σηκωτὸ καὶ ψόφιο ἀπ᾽ τὸ μεθύσι καὶ νὰ τὸν παραδώσουνε στὴ χλεύη καὶ στὶς λοιδορίες τῶν κολεγιοπαίδων. Ἐμεῖς, κάτω ἀπ᾽ τὶς ὀξιὲς τοῦ μικροῦ λιμανιοῦ ποὺ ἐπρασίνιζε, συνοδεύοντας ἐκείνη τὴ μία ἀπὸ τὶς ἀδελφές μου, ἡ ζωὴ τῆς ὁποίας λὲς κι ἔπρεπε νὰ μπερδευτεῖ τόσο μὰ τόσο ἄσχημα, φτάσαμε στὸν κάμπο. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἱστορία τί συνάγουμε ἐξετάζοντάς την ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τῆς τέχνης; Ἡ ἀδελφή μου ἀπαιτεῖ νὰ τῆς πάρουμε μολύβια κι ἕνα λεύκωμα καὶ μάλιστα τὸ συντομότερο δυνατόν.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.