Μ᾽ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ

 

MAX JACOB

 

Μ᾽ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ

 

Ὁ ἀκρόπυργος εἶναι καινούργιος, τὸ λιθόστρωτο εἶναι σκουπισμένο ἀπ᾽ τὸ κενό, ξέρετε... Στηριγμένος στὶς φτέρνες του κάθεται πάνω σ᾽ ἕνα κασόνι μὲ μπουκάλια ὁ Ρήγας Σπαθί: οἱ γάμπες του εἶναι λεπτές, ἀλλὰ τὸ κεφάλι του μεγάλο καὶ τὸ κάνιστρο τοῦ στέμματός του περιμένει καὶ δέχεται δοσίματα, εἰσφορές! Ἡ σιδερένια πύλη, ὦ μάγοι! ὦ μαγεῖες! ὦ χαμόγελα διαβολικὰ δοντιῶν αἰχμηρῶν καί... (ἐδῶ ἂς βάλουμε σαιξπηριανῶν) — ἡ σιδερένια πύλη διύλιζε τὴ μέρα ἀπὸ ψηλά-ψηλά. Ὁ Βρακαβὰς σκεφτόταν κάτω ἀπ᾽ τὸν ἀκρόπυργο τῆς πρόσοψης. Πέρασε ἕνας παραμάγειρος ποὺ ἔκανε τὴν ἐφημερίδα του μπάλα γιὰ τὸ κάνιστρο-στέμμα. Καὶ νά τότε ἐπλήθυναν τὰ παιδιὰ καὶ ἐπλήθυναν καὶ οἱ ρηγάδες! Καὶ ὁ Ρήγας Σπαθί, πολὺ καθὼς πρέπει κύριος, εἰσῆλθε στὴν Αἴθουσα τοῦ Συμβουλίου ἀθῶος-ἀθῶος καὶ φορώντας στὸ κεφάλι του τὴν Συνταγματική, ποὺ τοῦ ᾽πεφταν τὰ φύλλα της πάνω στοὺς εὐπειθεῖς του ὤμους! Μὰ ὁ καημενούλης ἔχει χάσει κάπου τὸν χάρτη τῶν πολιτικῶν δικαιωμάτων, καὶ περίμενε πῶς καὶ πῶς νὰ βρεῖ τὴν εὐκαιρία γιὰ νὰ τὸν καταθέσει.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.