MAX JACOB
ΤΟ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΒΟΑ, ΤΟΥ ΕΡΠΕΤΟΥ
Ὁ σταθμὸς τοῦ Κρέιγ, ἀπ᾽ ὅ,τι μοῦ λένε, συγκεντρώνει ὅ,τι βγάζουν τὰ ἐργοστάσια τοῦ Βορρᾶ. Ὁ Οὐὰζ κυλάει μπροστὰ ἀπὸ τὰ βαρέλια, τὸ ἀνάχωμα μοιάζει μὲ τὴν ἀλέα σου, μὲ τὸ βουλεβάρτο Παστέρ. Μὲ παραξενεύει ποὺ ὅλοι τοῦτοι οἱ τόννοι τείνουν νὰ κρύβουν μιὰ χοντρὴ σὰ βαρέλα χαζογριὰ ποὺ ὅλο νοιάζεται γιὰ τὸ ἔβρυό της. Ἡ βιασθεῖσα! ἡ μητέρα! Ἡ σιδερένια γέφυρα εἶναι κλουβί —τί γρήγορα ποὺ περνάει τὸ τρένο ἀπὸ τὴ σιδερένια γέφυρα!— καὶ ἀπὸ κάτω της τρέχει ὁ Οὐὰζ μὲ τοὺς ψαράδες του ὅλους στὴ γραμμή, ἕνα ἐντελῶς ἠλίθιο τοπίο! Δύο τάφοι; ὄχι! Γύρισα καὶ εἶδα τὴν τρομερὴ γραία νὰ κλαίει. Τὴν ἔχω ξαναδεῖ σὲ μιὰν ἔκθεση μπροστὰ ἀπὸ κάτι παλιοπαράγκες, φτερὰ στὸν ἄνεμο· τὸ πλῆθος φοροῦσε βαριὲς ἀσήκωτες φοῦστες καὶ γιὰ να ξαλαφρώνει ἀγόραζε φανταχτερὰ παιχνίδια, κάτι βλακώδη κουκλιά. Ὁ βιαστὴς ἔχει ἐκεῖ πέρα τὴ βολή του καὶ παίζει τὸ βιολί του, ἐνῶ ἡ βιασθεῖσα βιάζεται πολὺ καί, ὅταν περπατάει, πετάει!
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου