EDGAR BAYLEY
ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
το χέρι αυτό δεν είναι το χέρι ούτε το δέρμα της ευτυχίας σου
στο βάθος των δρόμων βρίσκεις πάντοτε άλλον ουρανό
πίσω από τον ουρανό υπάρχει πάντα μι’ άλλη χλόη γιαλοί διαφορετικοί
ποτέ δεν θα στερέψει είναι άπειρος αυτός ο παρατημένος πλούτος
ποτέ μη διανοηθείς ότι ο αφρός της αυγής έχει εξαφανιστεί
μετά την όψη υπάρχει άλλη όψη
μετά την αναχώρηση του εραστή σου υπάρχει και άλλη αναχώρηση
μετά το τραγούδι νέα επαφή έρχεται διαρκεί συνεχίζεται
τα δε ξημερώματα κρύβουν ανήκουστα αλφάβητα νησιά απομακρυσμένα
έτσι θα είναι πάντα
μερικές φορές τ’ όνειρό σου νομίζει ότι σ’ τα είπε όλα
αλλά προκύπτει άλλο όνειρο και δεν είναι το ίδιο
τότε στρέφεις τα χέρια στην καρδιά τού καθενός τού οποιουδήποτε
δεν είσαι ο ίδιος δεν είναι οι ίδιοι
άλλοι ξέρουν τη λέξη που εσύ αγνοείς
άλλοι ξέρουν να ξεχνούν τα άχρηστα συμβάντα
και σηκώνουν τον αντίχειρά τους δηλώνοντας πως ξέχασαν
εσύ οφείλεις να επιστρέφεις ασχέτως της αποτυχίας σου
ποτέ δεν θα στερέψει είναι άπειρος αυτός ο παρατημένος πλούτος
και κάθε χειρονομία κάθε μορφή αγάπης ή μομφής
ανάμεσα στα τελευταία γέλια στον πόνο και στις αρχές
θα βρει τον ξινό άνεμο και τα νικημένα αστέρια
μια μάσκα από σημυδόξυλο προλέγει το όραμα
ήθελες να δεις
βαθιά μέσα στη μέρα ό,τι έχεις μερικές φορές πετύχει
το ποτάμι φτάνει στους θεούς
μακρινά ανεβάζει κελαρύσματα στου ήλιου τη διαύγεια
φοβέρες
λάμψεις ψυχρές
τίποτα δεν περιμένεις τίποτα
εκτός από του ήλιου και της λύπης τον δρόμο
ποτέ δεν θα στερέψει είναι άπειρος αυτός ο παρατημένος πλούτος
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου