ΣΕ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΑΛΜΑ

 

LUDWIG ZELLER

 

ΣΕ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΑΛΜΑ

 

Από του ποτηριού τον πάτο κάποιος με φωνάζει με κραυγές

Που σκεπάζουν τις νύχτες μου με άλμη, εκεί ακριβώς που νιώθω

Να περνάει η πομπή με τα άλογα.

Πού είναι τα πρόσωπά τους; Προσωπεία μόνο

Προσηλωμένα στη σκληρότητα, και τούτος ο ανάποδος έρωτας, τούτη η ντουντούκα του μίσους

Και η σιωπή.

Να τί γράφτηκε για τον Σεδεκία, Βασιλειών Δ, 25.

«Κάποιο ρήγμα υπήρχε στο τείχος, όλοι τό ’βαλαν στα πόδια

Μες στην κουφή τη νύχτα και τους έπιασαν οι σμπίροι

Και καταδικάστηκαν, επειδή είχαν κινηθεί εναντίον του Βασιλιά:

Αποκεφάλισαν τους γιούς του Σεδεκία μπρος στα μάτια του κι ένα κουτάλι Φέρανε στο στόμα του να τον ποτίσουν ξίδι.

Τον τύφλωσαν με αναμμένα κάρβουνα, του βγάλανε τα μάτια

Και αλυσοδεμένον τον επήρανε».

Μα γιατί ρωτάς; Παντού είναι την σήμερον ημέρα Βαβυλώνα!

 

Στον πάτο του ποτηριού ακούω καμιά φορά

Κάποιον να κλαίει, κάτι χέρια να τρέχουν πάνω από τούτους τους ψυχρούς τους τοίχους.

Και ανάμεσα όντας στου μαξιλαριού μου τα φτερά ονειρεύομαι ότι η ωμότητα όχι

Δεν υπάρχει.

Ότι η παρανοϊκή της ρίζα της έχει πια ξεραθεί.

Τα λεπίδια της στον αέρα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.