ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΤΗ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ

 

MAX JACOB

 

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΤΗ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ

 

Περνώντας ἀπ᾽ τοὺ λόφους φτάνεις βραδάκι στὸ Πεμπόλ. Οἱ στέγες τῶν καινούργιων σπιτιῶν εἶναι βουτηγμένες ὅλες τους στὸ γαλανὸ τῆς βραδιᾶς καὶ στὸ γαλανὸ τῆς θάλασσας. Ἕνα δωμάτιο στὸ ξενοδοχεῖο γιὰ τόσους κομψοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ἐποχὴ τῶν μεγάλων κυνηγιῶν ἀρχίζει τώρα. Ὅλ᾽ αὐτὰ τὰ μπαλονάκια στὸ πεζοδρόμιο εἶναι ψευτολαγοί. Ἕνας ὑπηρέτης τὰ φουσκώνει, καὶ ὅλοι τὰ πυροβολοῦν. Δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνο ἕνας ἀληθινὸς λαγός: εἶναι γέρος καὶ κάθεται. «Μὰ ποῦ εἶναι ὁ Ρενέ;» — «Ὅπου νά ᾽ναι σκάει μύτη». Ὁ Ρενὲ βάζει φύλλα καουτσοὺκ στὰ παπούτσια γιὰ νὰ παίξουν τὸν ρόλο τοῦ γέρικου λαγοῦ. Καὶ ὅλοι κάθονται στὸ τραπέζι μπροστὰ ἀπὸ τὸ Πεμπόλ, μπροστὰ ἀπὸ τοὺς λόφους τοῦ βραδιοῦ καὶ τῆς θάλασσας. Ἐκεῖ βρίσκεται καὶ μιὰ κυρία ποὺ γνωρίζει τὸ μυστικὸ τῆς ξενοδίχισσας. «Συνέβη στὸ Πεμπὀλ, τὴν περασμένη χρονιά, τέτοια ἐποχὴ ἤτανε...» Ἡ κυρία σηκώνεται μὲ τὰ μάτια της γεμάτα δάκρυα. Μὰ τί ντεκόρ! τί ντεκόρ!

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.