ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΑΜΦΙΤΑΛΑΝΤΕΥΣΕΩΝ

 

MAX JACOB

 

ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΑΜΦΙΤΑΛΑΝΤΕΥΣΕΩΝ

 

Ὑπάρχουν νύχτες ποὺ καταλήγουν σὲ κάποιον σιδηροδρομικὸ σταθμό! Ὑπάρχουν σταθμοὶ ποὺ καταλήγουνε στὶς νύχτες. Ράγιες ἔχουμε ὅλοι μας διαβεῖ τὴ νύχτα! ἐγώ, ἐμένα οἱ ἐξωτερικὲς γωνίες κάποιου νυχτερινοῦ βαγονιοῦ μοῦ ἔχουν φερθεῖ πολὺ βάναυσα: ἀκόμα μοῦ πονάει ὁ δελτοειδής. Ὅταν περιμέναμε τὴ μεγάλη μου ἀδελφή, ἢ καὶ τὸν πατέρας μας, τὸ ὅλον τελείωνε σὲ κάτι — πῶς νὰν τὸ πεῖς καὶ νὰ τὸ μολογήσεις: καὶ τὰ δύο παπούτσια τους ἤτανε μὲς στ᾽ ἀλεύρια πού ᾽ναι γιὰ τὸ ψωμί. Ἔχω ὅμως κι ἕναν ἀδελφὸ πού, ὅποτε βρεθεῖ στὸν σταθμό, ἀποδεικνύεται πολὺ ἐνοχλητικός: ὄχι μόνο καταφθάνει τὴν τελευταία μόλις στιγμή (διότι ἔχει ἀρχές), ἀλλὰ καὶ τότε πάλι τόνε πιάνει νὰ θέλει νὰ ξανανοίξει νὰ δεῖ τὴ βαλίτσα ποὺ δὲν τὴν εἶχε σημειωτέον κουβαλήσει ὁ οἰκιακὸς βοηθός· μὰ καὶ στὸ γκισὲ μπροστὰ ὄντας, οὔτε τότε ξέρει καλὰ-καλὰ σὲ ποιόν σταθμὸ θὰ κατευθύνει τὴν ἁμαξοστοιχία: ἀμφιταλαντεύεται μεταξὺ τοῦ Νοζὰν-σὺρ-Μὰρν καὶ τῶν Πόν-ντέ-Σέ, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ ἄλλων τόπων. Ἡ βαλίτσα ἦρθε, εἶναι ἐκεῖ, ἀνοιχτή! Τὸ εἰσιτήριό του δὲν τό ᾽χει ἀκόμα πάρει καὶ τὰ μπὲκ τοῦ γκαζιοῦ ματαίως ἀγωνίζονται νὰ μετατρέψουν τὴ νύχτα σὲ μέρα καὶ τὴ μέρα σὲ νύχτα. Ὑπάρχουν νύχτες ποὺ καταλήγουν σὲ κάποιον σιδηροδρομικὸ σταθμό, σταθμοὶ ποὺ καταλήγουνε στὴ νύχτα. Ἄ! καταραμένη ἀμφιταλάντευση, δὲν εἶσ᾽ ἐσὺ ποὺ μ᾽ ἔχασες καὶ τώρα βρίσκομαι μακριά, ὦ σιδηροδρομικοὶ σταθμοί, ἀπὸ σᾶς, τὶς δικές σας αἴθουσες ἀναμονῆς!

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.