ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

 

JUAN BAÑUELOS

 

ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

 

Κατεβαίνουμε βουλιάζουμε.

Κάτω απ’ το δέρμα μου τραγουδάς

και στην τελευταία ακόμα καμπύλη των φλεβών μου

μ’ έναν όχλο γύρης λες αντίο.

Μια μέρα βρίσκεσαι στα μάτια μου

κάτω από έναν ορυμαγδό φλογών,

μιαν άλλη

κοιμάσαι σαν την καταχνιά

δίπλα στην αναχαιτισμένη σκιά μου.

Μακάρι νά ’ξερες ότι μόλις φτάσεις, στο χέρι σου

είναι έτοιμη ν’ ανοίξει

εκείνη η πόρτα του ανθρώπου και του πρωινού.

Κανένας να μη μας ξυπνήσει.

Η μέση σου στο στόμα κάποιου ρολογιού

στον βυθό του νερού.

Εμπρός, ας ανθίσουμε, ας περικυκλώσουμε τη βροχή

με τα στήθη σου.

                          Σβήσε το παράθυρο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.