ΕΚΒΑΣΗ

 

MAX JACOB

 

ΕΚΒΑΣΗ

 

Ὁ καπνὸς τοῦ ἀτμόπλοιου ἐμαύριζε ὁλόκληρο τὸν οὐρανὸ καὶ ἔκρυβε τὸν ἥλιο.

Στὰ πόδια τοῦ φουγάρου μιὰ γυναίκα, φτυστὴ ἡ ἁγία Ἄννα, πέθαινε ντυμένη μὲ τὰ λευκὰ ἐνδύματα ποὺ φοροῦν οἱ μοναχές. Ἡ ὄψη της ἤτανε σὰν τὸ χαρτὶ καὶ σκαμμένη ἀπὸ ρυτίδες εἰρωνείας καὶ πόνου. Ὤ! ἁγία Ἄννα, προσπάθησε ἡ χάρη σου νὰ χαμογελάσεις, ἐδῶ ᾽ναι τὸ παιδί σου, νά το: ὁ ἐκλαμπρότατος δούκας τῆς Ὀρλεάνης. Αὐτὸς εἶναι, ναί, αὐτὸς ὁ ἴδιος ποὺ τὸν εἶχε πιάσει ὁ μεξικάνος πειρατής, ποὺ εἶναι αὐτὸς ἐκεῖ ποὺ φοράει τὴν ἐπίσημη στολὴ τῆς στέπας.

Κι ἐσὺ ἀτμόπλοιο, κάπνιζε, κάπνιζε! Μαύριζε τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, μαύριζέ το!

Ὁ ἐκλαμπρότατος δούκας τῆς Ὀρλεάνης ἀλλοιθωρίζει ἀπ᾽ τό ᾽να του μάτι, ἀπ᾽ τὸ ἄσπρο του τὸ μάτι, φοράει κολάρο τῆς μόδας τοῦ 1885, μακριὰ ρεντιγκότα κι ἔχει τὰ μαλλιά του ὄρθια, σὰν καρφιά. Ὁ ἐκλαμπρότατος δούκας τῆς Ὀρλεάνης τείνει πρὸς τὴν ἁγία Ἄννα ἕνα χαρτὶ μὲ ἀράδες γραμμένες μὲ μολύβι.

«Ἀναγνωρίζω ὡς υἱόν μου, κ.λπ...». Καὶ ἰδού, ὁ πειρατὴς μπερδεύεται, ξεγελιέται, ὁ πειρατὴς μὲ τὰ τσεκίνια γύρω-γύρω στὸ καπέλο του, ἔνα καπέλο παρμένο ἀπὸ θεατρικὸ μπουλούκι.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.