ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟ ΔΑΚΡΥΑ

 

MAX JACOB

 

ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟ ΔΑΚΡΥΑ

 

Μὲ δυσκολία ἀνασαίνει τὸ ἄλογο: τὸ ναρκωτικὸ ποὺ πῆρε γιὰ νὰ τοῦ ἀνεβάσει τὸν ζῆλο, πρόδωσε τὸν σκοπό του! —τὰ εἴδωλα στὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν ἀκόμα νὰ φανοῦνε! Ὁ ἄφρων ἄνδρας σπιρούνιζε τὰ πλευρὰ τοῦ ἀλόγου του, τὸ δὲ σύμπαν δὲν ἦταν μεγαλύτερο ἀπὸ κανονικὴ κολοκύθα. Τὸ πολεμικὸ λάβαρο τοῦ καπνοῦ, πανόμοιο μὲ αὐτὸ τοῦ ἱππικοῦ, φανέρωνε τὸν ἥλιο ν᾽ ἀνατέλλει. Νὰ ὑποχωρήσει; ποτέ, γιατὶ ἀλλιῶς δὲν βγαίνει ἀπὸ δῶ. Νὰ προχωρήσει; τὸ ἄλογο, φεῦ!, θὰ πεθάνει ἐπὶ τόπου. Νά, ὅμως, ποὺ ἀκούγονται μουσικὲς στὸν ἀέρα, καὶ τὸ ὅλον μοιάζει σὰν νὰ ψήνουνε ἰδανικὰ στὴ σχάρα. Ἡ ἄνοιξη παίζει μπίλες μὲ τὰ πράσινα δέντρα, καὶ σαράντα τὸν ἀριθμὸ κοτοπουλάκια ξερνᾶ ἡ κοιλάδα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.