MAX JACOB
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΖΙΛΚΕΝ ΚΑΙ Η ΠΟΥΡΑ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Ἡ πόλη βρίσκεται στὸν λόφο· τὸ μόνο ποὺ διακρίνεις ἐκεῖ πάνω εἶναι μιναρέδες. Ἀνηφορίζουνε τὰ κάρα· πηγαίνουνε στοὺς μιναρέδες, καὶ τὰ σέρνουν ἄλογα ποὺ καλπάζουνε: ἀνηφορίζει τὸ κάρο τῶν ξυλουργῶν μὲ τοὺς πυργίσκους του, ἀνηφορίζουν καὶ τὰ ὑπόλοιπα. Ἡ κυρία Ζιλκέν, ἐπιχειρώντας νὰ διασώσει τὸν γάτο της, βρῆκε τὸ κλειδὶ τοῦ τεμένους. Οἱ παραμάνες ἔβαλαν χίλια νιάνιαρα νὰ κατουρήσουνε στὴ λίμνη, κι ἐμεῖς τοῦ λόγου μας κοιτᾶμε τὶς βιτρίνες μὲ τὰ καλλιτεχνήματα. Ὅ,τι κυρίως μ᾽ ἐνδιαφέρει ἐμένα εἶναι τὸ λεύκωμα τῆς ἱστορίας τοῦ κυρίου καὶ τῆς κυρίας Ζιλκέν, φιλοτεχνημένο ὁλόκληρο μὲ σινικὴ μελάνη. Μὰ γιατί εἶναι γυμνὸς ὁ κύριος Ζιλκέν; Ἐκατούρησε στὸ ἡμίψηλο καπέλο του σὰν τὰ παιδιὰ ποὺ κατουρήσανε στὴ λίμνη. Στὴν πόλη αὐτὴ ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ μπῶ, δὲν μπαίνω.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου