ΓΡΑΦΩ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

 

OCTAVIO PAZ

[ΓΡΑΦΩ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ]

Γράφω ἐπάνω στὸ δειλινὸ τραπέζι πατώντας δυνατὰ τὴ γραφίδα μου στὸ στῆθος του τὸ σχεδὸν ζωντανό, ποὺ σὰν ἀναθυμᾶται τὸ γενέθλιό του δάσος κλαίει καὶ ὀδύρεται. Τὸ μαῦρο μελάνι ἀνοίγει τὰ μεγάλα φτερά του. Ἡ λάμπα ἐκρήγνυται καὶ μανδύας θρυμματισμένων κρυστάλλων καλύπτει τὰ λόγια μου. Κάποιο θραῦσμα ἀκονισμένο ἀπὸ τὸ φῶς μοῦ κόβει τὸ δεξί μου χέρι. Συνεχίζω νὰ γράφω μὲ τοῦτο τὸ ἀπομεινάρι τοῦ χεριοῦ μου ἀπ᾽ ὅπου ἐκπορεύονται ἴσκιοι. Ἡ νύχτα μπαίνει στὸ δωμάτιο, ὁ τοῖχος μπροστά μου καὶ ἀπέναντι προτείνει τὸ λίθινο ρύγχος του, τεράστια δὲ ἀέρινα τύμπανα παρεμβάλλονται μεταξὺ χαρτιοῦ καὶ γραφίδας. Ἄχ, καὶ μιὰ μόνο μονοσύλλαβη λέξη θὰ ἔφτανε γιὰ ν᾽ ἀνατινάξει τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Τούτη τὴ νύχτα ὅμως δὲν ὑπάρχει πιὰ χῶρος οὔτε κὰν γιὰ μία λέξη παραπάνω.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.