OCTAVIO PAZ
ΣΙΩΠΗ
Ὅπως ἀπ᾽ τῆς μουσικῆς τὰ βάθη
βλασταίνει μιὰ νότα
ποὺ ἐνῶ δονεῖται, μεγαλώνει καὶ ἐκλεπτύνεται
ἴσαμε νὰ σωπάσει μέσα σὲ μιὰν ἄλλη μουσική,
ἔτσι βλασταίνει καὶ ἀπὸ τῆς σιωπῆς τὰ βάθη
μι᾽ ἄλλη σιωπή, πύργος πανύψηλος, σπαθί,
καὶ ἀνεβαίνει καὶ μεγαλώνει καὶ μᾶς λικνίζει
καὶ ἐνῶ αὐτὴ ἀνεβαίνει, πέφτουν
ἀναμνήσεις, προσδοκίες,
τὰ μικρὰ τὰ ψέματα καὶ τὰ μεγάλα,
κι ἐκεῖ ποὺ ποθοῦμε νὰ κραυγάσουμε
ἐκεῖ καὶ πνίγεται ἡ κραυγή:
ἐκβάλλουμε πάντα στὴ σιωπὴ
ὅπου καὶ ὅλες οἱ σιωπὲς ἐν τέλει βουβαίνονται.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου