JUAN ANTONIO VASCO
CHANSON
Για τη Λυσιέν
Μακάρι να σε λέγανε Λυσιάνα όπως λέμε λυσίκομος ή και είσ’ εκεί όμως
Μακάρι νά ’χες έρθει στην Αμερική
Θα τρώγαμε σουκρούτ-ο-σαμπάνι κάθε πέντε χρόνια
Και μία φορά τη βδομάδα γιαχνί και ό,τι βγάλει το τσουκάλι
γράμματα από φίλους και λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος
αλλά έτσι πουθενά δεν πάμε αγάπη μου
Τα ποιήματά σου με γεμίζουνε ακόμα θλίψη
τα σουτιέν σου με τις φθαρμένες μπρετέλες κάνουν την εμφάνισή τους στις αποσκευές μου
Και ο ήλιος δεν παύει ν’ ανατέλλει στο Γκρην Χιλ μ’ εκείνον τον αστυνομικό εκεί από πολύ-πολύ νωρίς κάθε πρωί
Τούτα συνέβησαν πριν από πολύ καιρό
πριν σωπάσεις mon petit singe (καλό μου πιθηκάκι)
όταν σου αγόρασα στο Σόχο πορτοκάλια
κάρυ στο Χάμστεντ
κι έπειτα νοικιάσαμε σαράντα φράγκα δυό καρέκλες κάτω από τις καστανιές
γιατί ήσουν η γυναίκα μου
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου