ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ

 

JOAQUÌN PASOS

 

ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ

 

Ἡ βαρετὴ γῆ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ροχαλίζουνε

εἶν᾽ ἐκείνη ποὺ τὴν κατοικοῦν οἱ φτωχοὶ παπαγάλοι,

οἱ κότες ποὺ τρῶνε τὶς πέτρες,

οἱ κουκουβάγιες ποὺ μουγκανίζουνε ὅλη νύχτα.

Κλουβὶ ἀπὸ ἄμμο, τεφροδόχος ἀπὸ λάσπη

εἶναι ἡ βαρετὴ γῆ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ροχαλίζουνε.

Μαῦρο κιουπάκι, στάμνα στεγνή,

κάρβουνο, σκατό, φλούδια.

 

Στὴ βαρετὴ γῆ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ροχαλίζουνε

ὅπου ζοῦν τὰ πουλιὰ τὰ θλιμμένα, τὰ πουλιὰ τὰ κουφά,

οἱ καλλιέργειες λιθαριῶν, οἱ σπορὲς σαρώθρων,

ἂς προστατέψουν τὰ σκαθάρια, ἂς φροντίσουν τοὺς βατράχους,

τὸν θησαυρὸ ἀπὸ τὶς κουτσουλιὲς τῶν πάμπτωχων πουλιῶν.

Τὰ ἄρρωστα πουλιά, τὰ ντυμένα μὲ ἴσκιους,

ὅσα κατοικοῦν στὴ γῆ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ροχαλίζουνε.

 

Διατηρῶ μιὰ θλιβερὴ ἀνάμνηση τούτης τῆς δίχως ὧρες γῆς,

τῆς ραμφισμένης ἀπὸ τὰ πουλιά, τῆς διαβρωμένης.

Μὲ νυχτερίδες μὲ καταδιώκει τὴ νύχτα

ὁ λασπερός της ὁρίζοντας, τὸ μπρούντζινο φεγγάρι της.

Στὴ βαρετὴ γῆ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ροχαλίζουνε

ὁ ὕπνος μου πέτρωσε κι ἔπειτα ἔγινε σκόνη.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.