ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΦΥΛΑΧΤΟ

 

OLGA OROZCO

 

ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΦΥΛΑΧΤΟ

 

Ἡ καρδιά σου χρειάζεται μόνο,

πάνω στὴ ζώσα εἰκόνα τοῦ δαίμονά σου ἢ τοῦ θεοῦ σου καμωμένη.

Ἁπλῶς καὶ μόνον μιὰ καρδιά, σὰν χωνὶ γιὰ τὰ κάρβουνα τῶν εἰδωλοθύτων.

Τίποτα περισσότερο ἀπὸ μιὰν ἀνυπεράσπιστη ἐρωτευμένη καρδιά.

 

Ἄσ᾽ την ἐσὺ στὸν παλιόκαιρο,

έκεῖ ὅπου τὸ χορτάρι οὐρλιάζει θρηνώντας σὰν τὴν παραλοϊσμένη παραμάνα καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κλείσει μάτι,

ἐκεῖ ὅπου ὁ ἄνεμος καὶ ἡ βροχὴ τινάζουν τὸ μαστίγιο καὶ πέφτει μονομιᾶς παντοῦ γαλάζιο ρίγος

χωρὶς νὰ μετατρέπεται σὲ μάρμαρο καὶ χωρὶς νὰ κόβεται στὰ δύο,

ἐκεῖ ὅπου τὸ σκοτάδι ἀνοίγει τὰ λημέρια του στὶς σκυλοσυμμορίες, μὴν καταφέρνοντας νὰ λησμονήσει ὡστόσο.

Ρίξ᾽ τηνε ὕστερα ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ ἔρωτά σου στὸν κοχλασμὸ τῆς ὁμίχλης.

Κι ἔπειτα βάλ᾽ τηνε νὰ στεγνώσει στὴ βουβὴ ἀγκαλιὰ τῆς πέτρας,

καὶ ξύνε, ξύνε πάνω της μιὰ ψυχρὴ βελόνα μέχρι νὰ βγάλεις ἔξω καὶ τὸν τελευταῖο κόκκο ἐλπίδας.

Ἄσ᾽ την νὰ τὴν πνίξουνε οἱ πυρετοὶ καὶ οἱ τσουκνίδες,

νὰ τήνε συνταράξει τὸ τελετουργικὸ τριπόδισμα τῶν ἐπιζήμιων ζώων,

νὰ τὴν τυλίξει ἡ προσβολὴ ἡ καμωμένη ἀπ᾽ τὰ κουρέλια τῆς ἀρχαία της δόξας.

Κι ὅταν μιὰ μέρα μιὰ χρονιὰ τὴ φυλακίσει μὲ τὸ νύχι κάποιου αἰώνα, πρὶν εἶναι ἤδη ἀργά,

πρὶν μεταμορφωθεῖ σὲ μούμια ἐκθαμβωτική,

ἄνοιξε διάπλατα καὶ μία πρὸς μία ἐσὺ τὶς πληγές της ὅλες:

νὰ τὶς ἐκθέσει στοῦ οἴκτου τὸν ἥλιο, σὰν ἄλλη ζητιάνα,

νὰ στενάξει, ν᾽ ἀντιβοήσει τὸ παραλήρημά της στὴν ἔρημο,

ὥσπου ὁ ἀντίλαλος καὶ μόνο κάποιου ὀνόματος νὰ πιάσει νὰ μεγαλώνει μέσα της μὲ τὴ μανία τῆς πείνας:

μὲ τὸ συνεχὲς καὶ ἀκατάπαυστο χτύπημα τοῦ κουταλιοῦ σ᾽ ἕν᾽ ἄδειο πιάτο.

 

Ἂν ἐπιζεῖ ἀκόμα, ἂν ἔχει φτάσει ὣς ἐδῶ καμωμένη πάνω στὴ ζώσα εἰκόνα τοῦ δαίμονά σου ἢ τοῦ θεοῦ σου,

ἐγὼ ἔχω ἐδῶ ἕνα φυλαχτὸ πιὸ ἄτεγκτο καὶ ἀπὸ τὸν νόμο, πιὸ δυνατὸ καὶ ἀπὸ τὰ ὅπλα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ ἐχθροῦ τὸ κακό.

Φύλαξέ το στὴν ἀγρυπνία τοῦ στήθους σου σὰν νά ᾽σαι φρουρός του.

Μὰ ἔχε μαζί του τὸν νοῦ σου, πρόσεχε.

Μπορεῖ νὰ ἐξαπλωθεῖ μέσα σου σὰν τῆς λέπρας τὸ δάγκωμα· μπορεῖ νὰ γίνει ὁ δήμιός σου.

Τὸ ἀθῶο τοῦτο τέρας, τοῦ θανάτου σου ὁ συνδαιτυμόνας ὁ ἄπληστος!

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.