Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΜΠΕΝΖΑΜΕΝ ΠΕΡΕ

 

JORGE CÁCERES

 

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΜΠΕΝΖΑΜΕΝ ΠΕΡΕ

 

Στο χωράφι οι αγελάδες με τα τεφρά τους χρώματα

Με αφτιά που στρέφονται κατά τον νότιο άνεμο

Με μάτια που δεν λάμπουν τις νύχτες του χειμώνα

Στον αέρα η σαλάτα και ο καπνός του τσιγάρου

Και στην κρεμάστρα ένα γιλέκο που άλλαξε χέρια

Και στη θέση του ψωμιού είναι του μετανιωμένου τα δάκρυα

Και του αλετριού το πέρασμα

Και το σφύριγμα του τρένου που φτάνει με καθυστέρηση

Και τ’ άσπρόρουχα που κρέμονται κάτω από το χιόνι

Και το παράθυρο απ’ όπου βγαίνει έν’ αστέρι όμοιο σβούρα

Και η πυρκαγιά των δασών μισοσβησμένη

Και η μπλε μύγα που ’χει πνιγεί στο τσάι

Και η θανατική ποινή σε ισόβια

Και το Βόρειο Σέλας σαν πέταγμα πουλιού

Και το περίστροφο χωρίς το κοκοράκι του

Και η φιάλη της σαμπάνιας στο τραπέζι του φτωχού.

 

Υπάρχουν κάτι λευκές κηλίδες στου σπιτιού τα παραθύρια

Και τα έπιπλα είναι στραμμένα προς την έρημο

Γιατί χαιρετιούνται το καπέλο και η σούπα

Και για μια στιγμή στο φουαγιέ ο αφαλός εξαφανίζεται.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.