ΝΥΧΤΑ

 

ALEJANDRA PIZARNIK

 

ΝΥΧΤΑ

 

Quoi, toujours ? Entre moi sans cesse et le bonheur !

Gérard de Nerval

 

Ἴσως τούτ᾽ ἡ νύχτα νὰ μὴν εἶναι νύχτα,

ἀπαίσιος ἥλιος μᾶλλον εἶναι, ἢ

κάτι ἄλλο, ὁτιδήποτε...

Ποῦ νὰ ξέρω ἐγώ! Λείπουνε λέξεις,

λείπει είλικρίνεια, λείπει ποίηση,

ὅταν δακρύζει, ὅλο δακρύζει τὸ αἷμα!

 

Θὰ μποροῦσα νά ᾽μαι τόσο εὐτυχὴς αὐτὴ τὴ νύχτα!

Καὶ μόνο ἂν μοῦ δινόταν ἡ εὐκαιρία ν᾽ ἀγγίξω

τοὺς ἴσκιους, ν᾽ ἀκούσω βήματα,

νὰ πῶ «καληνύχτα» στὸν ὁποιονδήποτε

ποὺ θὰ περνοῦσε μὲ τὸ σκύλο του,

θὰ κοίταγα τὸ φεγγάρι, θὰ ἔλεγα

τὴν ἀλλόκοτή του γαλακτότητα, θὰ σκόνταφτα

σὲ πέτρες στὴν τύχη, ὅπως καὶ ἄλλωστε γίνεται.

 

Ὑπάρχει ὅμως κάτι ποὺ κάνει τὸ δέρμα νὰ σκάει,

μιὰ μανία τυφλὴ

ποὺ τρέχει στὶς φλέβες μου μέσα.

Θέλω νὰ φύγω! Τῆς ψυχῆς μου Κέρβερε,

ἄσε με, νὰ διαβῶ τὸ χαμόγελό σου ἄσε με!

 

Θὰ μποροῦσα νά ᾽μαι τόσο εὐτυχὴς αὐτὴ τὴ νύχτα!

Μὰ μένουν ἀκόμα ὄνειρα ἀργοπορημένα.

Καὶ τόσα βιβλία! Καὶ τόσα φῶτα!

Καὶ τὰ λίγα μου χρόνια! Μένουν — τί, δὲν μένουν;

Ὁ θάνατος εἶναι μακριά. Δὲν μὲ κοιτάζει.

Τόση ζωὴ, Κύριε!

Μὰ γιὰ ποιόν λόγο τόση ζωή!

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.