CARLOS LATORRE
ΕΜΠΕΔΗ ΓΝΩΣΗ
Το ποίημα δεν φτιάχνεται,
εμφανίζεται·
σαν νησάκι αναδύεται που το ξεσκεπάζει σιγά-σιγά η θάλασσα.
Το ποίημα δεν λέει τίποτα απ’ όσα έχουν ήδη λεχθεί,
φωνάζει, μάλλον,
σαν τον μαχαιρωμένο που με αγριότητα ανακατεύει τα σπλάχνα του το σίδερο.
Το ποίημα δεν τραγουδάει
ούτε μαγεύει, ούτε συνεπαίρνει,
μας βουτάει απ’ το λαιμό σαν τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη στον ρόγχο του συντελεσμένου εγκλήματος της μαύρης του φαντασίας.
Το ποίημα δεν εξηγεί
ούτε αιτιολογεί,
μας υποτάσσει σαν το μεθοκόπι που ξαμολήθηκε τ’ άγρια μεσάνυχτα να πάει στο φουαγιέ
κάποιου μπουρδέλου.
Το ποίημα δεν φτιάχνει φως
ούτε σκοτάδι,
τυφλώνει όμως σαν τον ήλιο σαν τον κοιτάς κατάφατσα.
Το ποίημα είναι δωρεάν σαν κάτι που έτυχε
και είναι συμβιβασμός σαν έγκλημα χωρίς άλλοθι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου