ΛΙΜΑΝΙΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΛΙΜΑΝΙΑ

 

Ὀσμὴ ψαρίσια μανιασμένη

στοῦ λιμανιοῦ τὸ ἔμπα ἔχει·

βρόμικη ὀσμὴ καὶ ἐρεβώδη

σὰν χειμώνα δηλητηριασμένο

ποὺ τοῦ ᾽χει ἐπιτεθεῖ ἡ γάγγραινα.

 

Τ᾽ ἀπομεινάρια εἶναι τῆς ζωῆς.

 

Τῆς φτώχειας οἱ ἀχτίδες εἶναι.

 

Ἄχ, ἡ φτωχιὰ πατρίδα ἐζάρωσε

τὰ γέρικα χιονένια βλέφαρά της

κι ἔκατσε ἴσως γιὰ νὰ κλάψει

στὶς σκονισμένες ἀποβάθρες,

στοῦ Νότου τοὺς κυματοθραῦστες

γύρω-τριγύρω στὰ ψαράδικα.

 

Καθιστὴ κοιτάζει τὸ νερὸ νὰ τρέχει

ἀπ᾽ τὰ ὁλοσκότεινα αὐλάκια,

τ᾽ ἀποσαθρώματα τῆς φτωχογειτονιᾶς,

τὰ δολοφονημένα βράγχια

καὶ τοὺς τεζαρισμένους ψόφιους γάτους.

 

Χρῶμα πορτοκαλὶ καὶ χιόνινο

εἶχε ἡ πατρίδα στὰ βιβλία

καὶ ἀπ᾽ τὰ μαλλιὰ της ἔπεφταν

σὰν καταρράχτης τὰ κεράσια.

Γι᾽ αὐτὸ πονάει νὰ τὴ βλέπεις

νὰ κάθεται σ᾽ ἕνα παλιόσκαμνο

καὶ νά ᾽χει γύρω πατατόφλουδες

καὶ κάτι ἔπιπλα ξεχαρβαλωμένα.

 

Στοῦ λιμανιοῦ τὶς σπασμένες πύλες

ἀκούγεται ὁ συγκλονιστικὸς θρῆνος

κάποιου ρυμουλκοῦ ἑτοιμοθάνατου.

Ἡ νύχτα πέφτει τότε μπρούμυτα

σὰν μαῦρο σακκὶ γεμάτο παλιοκούρελα —

στῆς πατρίδας πέφτει ἡ νύχτα τὰ γόνατα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.