ΕΞΟΡΙΑ

 

ALEJANDRA PIZARNIK

 

ΕΞΟΡΙΑ

 

Στον Ραούλ Γουστάβο Αγκίρρε

 

Αυτή η μανία μου να περνιέμαι γι’ άγγελος,

χωρίς ηλικία,

χωρίς θάνατο που να τον ζω,

χωρίς οίκτο για τ’ όνομά μου

ούτε για τα κόκαλά μου που περιπλανώμενα κλαίνε.

 

Και ποιός δεν έχει μι’ αγάπη;

Και ποιός δεν χαίρεται στις παπαρούνες όντας ανάμεσα;

Και ποιός δεν έχει στην κατοχή του φωτιά, θάνατο,

φόβο, κάτι τρομερό,

ακόμα κι αν είναι με φτερούγες,

ακόμα κι αν είναι με χαμόγελα;

 

Μακάβριο παραλήρημα  ν’ αγαπάς μια σκιά.

Η σκιά δεν πεθαίνει.

Κι ο έρωτάς μου

αγκαλιάζει απλώς αυτό που ρέει

σαν της κόλασης λάβα·

λέσχη σιωπηλή,

φαντάσματα σε γλυκιά στύση,

ιερείς αφρώδεις,

και προ πάντων άγγελοι,

άγγελοι δε όμορφοι σαν μαχαίρια

που σηκώνονται τη νύχτα

και την ελπίδα ρημάζουνε.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.