ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

 

LUIS FERNANDO CUARTAS ACOSTA

 

ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

 

Ίσκιοι λαθραίοι πλησιάζουν, τα μάτια τ’ ουρανού καταπίνουνε.

Ζώο με ανεμοθύελλας όψη.

Σκοτεινός ουρανός και σύννεφα σαν καράβια ακυβέρνητα

τραβάνε για την εξορία, μορφές εκτοπισμένες που τις επήρε και τις σήκωσε  ο άνεμος.

Τα άκρα, το άγριο στόμα, ο απέραντος λαιμός

που τράφηκε από το σκοτάδι και από ’ναν αταβιστικό φόβο

γεννημένον στις φουρτούνες μέσα.

Μάλλον ο τυφώνας θα παραμορφώσει τα τέρατα

κι ο πεινασμένος σκύλος δεν θα φτάσει στο ξημέρωμα

την επόμενη μέρα, πλην όμως θα επιστρέψει στον ουράνιο θόλο ο ήλιος.

Καθόλου δεν θα ξαφνιαστεί το φεγγάρι

και τα μάτια μας θα κοιτούν τη ζωή

γι’ άλλη μια μέρα ακόμα, ενώ η νύχτα δεν είναι σκοτεινή

ούτε οι ίσκιοι φρουρούν μονίμως του φόβου το φάσμα.

Μία μέρα ακόμα

και τα μανιασμένα θηρία θα εξαφανιστούν

από τ’ αρρωστημένα μυαλά και απ’ τα δειλά χειροκροτήματα

σαν έλθει ο θάνατος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.