ΡΗΞΗ

 

JAIME TORRES BODET

 

ΡΗΞΗ

 

Ξάφνου εχώρισαν οι δρόμοι μας

κι έχουμε μείνει

με άδεια χέρια, σαν γιρλάντα

πού μας ξέφυγε απ’ τον έλεγχο·

κι έχουμε τα μάτια χαμηλά, στο χώμα,

σαν να βλέπεις κρύσταλλο θρυμματισμένο:

το ποτήρι του φλιτζανιού που πίναμε

κρασί τρυφερό και χλομό...

 

Και όντας σάμπως χαμένοι εμείς

τα χέρια μας

γυρεύουν να βρεθούν και πάλι στο σκοτάδι... Μα όχι

δεν συναντιόμαστε άλλο πια, καθόλου!

 

Στο υπνοδωμάτιο το βαθύ μας

θα μπορούσαμε να περπατάμε μήνες και χρόνια,

μήνες και χρόνια συνέχεια,

χωρίς καν να βρισκόμαστε...

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.