MAX JACOB
ΑΣ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
«Θὰ σᾶς δώσω θέσεις τζάμπα! στὰ δυόμιση φράγκα εἶναι!» Πρόκειται γιὰ κάποια γιορτὴ στὸ Τροναντερὸ γιὰ νὰ χαρεῖ ὁ κόσμος τὸν θάνατο κάποιου διάσημου ρώσου συγγραφέα ποὺ περνάει στὸ βασίλειο τῆς δόξας. Διανέμουν φυλλάδια, τὸ ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ἀπὸ σκαλισμένο ξύλο, σκαλισμένο μὲ τὸν τρόπο τῶν παιδιῶν, καὶ τὸ ἄλλο ζωγραφισμένο μὲ χρώματα. Ὁ θάνατος τοῦ Ρώσου συμβολίζεται μὲ μιὰ μὼβ μπλούζα, χιλιοτρυπημένη σάμπως νά ᾽χει χτυπηθεῖ ἀπὸ ἀπανωτοὺς κεραυνούς, ἐνῶ ἡ Μαρούσια καὶ ἡ Ἄννα εἶναι σκυμμένες ἀπὸ πάνω του φορώντας τὴ μεγάλη ἐθνικὴ ἐνδυμασία: μὲ κοτσίδες καὶ μὲ διάδημα. Οἱ νεαρὲς κοπέλες, ποὺ ἔπρεπε νὰ παρίστανται στὴν κηδεία, ἀναπαρίσταντο σὲ μιὰν εἰκόνα νὰ κρατιοῦνται ἀπὸ μιὰ φλεγόμενη σκάλα μὲ τὸ πρόσχημα νὰ τοὺς ἀποδοθεῖ ἡ χροιὰ τῶν δακρύων καὶ ἡ ἐντύπωση ὅτι ἔχουν καταρρεύσει. Δὲν βρίσκονταν παραπάνω ἀπὸ τρία ἄτομα στὸ ἀμφιθέατρο τοῦ Τροκαντερό — πράγμα ποὺ ἔδωσε στοὺς ὀργανωτὲς τὴ χροιὰ τῶν δακρύων.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου